Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 243*]

[‘Dit is dus de Verbeelding, als een Kind]

‘Dit is dus de Verbeelding, als een Kind
van God binnen zich zelf de beeltnis ziet
van eenig ding, dat is in het gebied
van God. Want, als een beek, die rint,
terwijl 'n fontein zijn volte pint bij pint
er in doet waaien, zoodat wat zich biedt
aan beelden, duizendvoudig wringt en vliet -
zoo is 't dat God de menschziel aan zich bindt.

En, dat 'k wat dwaling is, hier nu beginne
te toonen, wil ik dat gij opmerkt, blief,
dat de verbeelding op zich zelf niets heeft
van dwaling, maar hij die in verbeelding leeft
dat aanwezig zijn dingen aan zijn zinnen,
zooals wie droomt van vijand of van lief.’