Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 210*]

[De aarde en de groote halmenris]

De aarde en de groote halmenris
die haar begroeit in 't afgelegene,
en de zandschemer en verlegene
doode bladen met de reukheugenis.

En de stilstaande zonbevloten nis
der lucht - en mijn in rust gedegene
begeerten, die zoo zijn als regenen-
val, zijn niets nu zij in mijn wezen is.

Haar liggend hoofd en haar tevreden beenen,
ik proef ze, het is vallend stil in me
van smaken en van al te stille geuren,
omheinend in hooge omsloten deuren
zit ik en lig ik, want ik min in me,
het licht van liefde zie 'k hoog van me henen.