Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 211*]

[Koude rilling doorgaat me van de zee]

Koude rilling doorgaat me van de zee,
want aan komen ze de rijgaande koude
golven die kunnen in hun koppen houden
het blauw en 't vuil, schepen bezeilen ze.

In den leegen ochtend gevoelen we
de zon, zooals ze is in de geblauwde
vijvers voor zandbank. Achter, de rondschouwde
lijn gaat, de ronde en als eeuwige.

De watren loopen over wateren,
krallende botst, verloopt in duizendpooten
willende en weer moe wordende schuim.

Enkle rondspatten vallen moe in 't schuim,
ze zijn zoo jong om òoit zich te ontblooten,
maar dwijnen mee, na 'n kijk, in 't klateren.