Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 202*]

[De omvattende liefde heeft mij nog]

De omvattende liefde heeft mij nog,
ik adem, in den avond mij doet schrikken
mijn spraak en 't bevende geluid weer slikken
een vogel's drok gevlucht, ik adem nog.

Ik min zoo - ik ben in des avonds zog
laat en gezonken, om mij henen schikken
de teere luchten en ik voel verwikken
mijn liefde met haar innigste bedrog.

De stille plant, het rechte mensch'lijk dier,
staat in den weggetrokk'nen avond hier
en heeft geen langzaam rukk'nden adem schier.

Maar donker zijn de boome' omnijgende,
de verre stemmen, vogels, stijgende,
de stilte is om alles zwijgende.