Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 191*]

[Zit ik niet in diamantene stilte]

Zit ik niet in diamantene stilte,
de ruimte gaapt en stille hangt de gouden
lijst, 't roode fluweel is het kalme oude
en tikkend schikt de klok op het gespilte.

De kamer geeft haar stilstaande verschil te
voelen met buiten, of ik 't voelen zoude
nu ik haar glanzen en haar rood aanschouwde,
zit ik niet in diamantene stilte?

Stilte is mij om de armen in te steken
en om iets plotselings te laten kraken
en voor het langzaam nadrend naar toe gaan
van een' die komt om wakkerlijk te spreken,
met een mooi hoofd rondom de lippesprake
in 't hangende en wèlgebouwde staan.