De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

[p. 293]

Houwlyks-lesse aan Salomon Armand, en Elisabeth Francoise de Graauw
In den Egten-Staat bevestigt den 31. Octob. 1703.

GElieven, die door Hooger Magt;
Zyt van heel verr' by een gebragt:
En die vrywillig hebt gesloten,

En wederzyds betuygt voor God

Uw Egt Verbond, om deel-genoten

Te worden in een selve lot.

Myn Rym-pen Groet U desen dag,

Die wel uw Hoog-tyd heeten mag:

Maar wagt niet (Jeugdige Egtelingen)

Dat ik (gelykmen is gewoon)

Uw dart'le Deuntjes op zal Singen

Van Hymen, Venus, of haar Soon.

Weg met dat Heydensche gebras,

'T Komt in myn toeleg niet te pas;

My lust een hooger snaar te roeren

En u langs 't menschlyk Houwlyks-Feest

Eerbiedig denkende op te voeren;

Tot God; tot Christus in den Geest.

[p. 294]

 

Kom, luyster? hoe vol kragts en viers,

 

Dat Paulus aan syn Ephesiers;

 

Heeft schryvend op het Hart gebonden

 

De grootheid dier verborgentheid;

 

Op datse waardiglijk verstonden

 

Waar d'Egtenlieden pligt in leid.

 

 

 

Gedenkt, gedenkt, ô Bruydegom!

 

Dat gy van God gemaakt zyt, om

 

Uw Hooft den Christus te vertoonen;

 

En gy ô Bruyd! gedenkt dat gy

 

Uw Man tot Heerlykheid en Kroone

 

Strekt van Gods Kerk, en Schildery.

 

 

 

Gods Bruyd, die Christus haren Heer

 

Erkent, en buygt sig voor hem neer,

 

Bemint hem meerder dan haar leven:

 

Om dat hy (haar ter Reyniging)

 

Sig heeft aan haar, voor haar gegeven.

 

Hoe Godlijk is dees Wisseling!

 

 

 

Houw dit, Gelieven, in 't gesigt;

 

Dien Leest en Hoof-som van uw Pligt

 

Kent een verflauwen, of verand'ren,

 

Door nae berouw, of tegen-keer:

 

Gy leeft nu aan, en voor malkanderen

 

En van nu af u selfs niet meer.

 

 

 

Dan ondergaat met Lust de Vrouw,

 

Al wat'er voor valt in de Trouw,

 

De smart van Dragt en Kinder baren.

 

De Man ontsiet geen moeyte, of sweet,

 

Als Vrouw en Vrugt maar wel mag varen,

 

Hy draagt haar swakheid, en haar leet.

 

 

 

'K seg dan, wanneer gy 't Godlijk Beeld

 

Bemerkt, dat in 't natuurlijk speelt;

[p. 295]

 

Soo voelt sig uwe Ziel bestralen

 

Met ligt en troost ter dankbaarheid;

 

Aan hem, die met tot ons te dalen,

 

Ons op voerde in syn Heerlijkheid.

 

 

 

En schoon al uw verliefde sin,

 

Verrukt door 't eerste soet der Min,

 

Sig nu ter hoogte niet kan heffen

 

Van d'Ernst der geene, die, dit Schryft;

 

Gy sult eens nader-hand beseffen

 

Wat stand houd, en wat hene dryft.

 

 

 

Dan sult gy ('k spoed my tot een slot)

 

Rust vinden in den sterken God;

 

Gewapent tegen alle vreesen:

 

Het tegenbeeld van Salomon

 

Gods soon sal uwen Vreede weesen

 

Die door syn Dienst uw Vryheid won.

 

 

 

Soo siet gy, welk een Leering dat

 

Uw Beyder Naams-beteek'ning vat;

 

God doe u die naa waarde wegen;

 

Soo Leeft gy Minlijk tot syn Eer.

 

Hy Kroon uw Egt met synen Zegen

 

In Eeuwigheid! ik wens niet meer.