De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw
(1710)–Geertruijd Gordon de Graeuw–Regt en verkeert insigt van 't Nagtmaal gaan vertoont.'T Gebrooken Brood, geschonken wyn,
Die seekre Zegel-teekens zyn,
Dat door het Vlees en Bloed myns Heeren,
Myn ziel gespyst is, en gedrenkt,
Wyl Jesus met sig 't syne schenkt!
Om myn gebrek en angst te weeren;
Diên Beeker seg ik, en dat Brood,
Heeft Christus snagts voor syne Dood:
Belast dat wy gebruyken souden,
Tot syn gedagtenis: 't herhaal
Van dese daad heet Avondmaal,
By weynige, soo 't hoort gehouden.
Want och! wie merkt op 't insigt dat
De Heyland Jesus heeft gehad?
| |
[pagina 98]
| |
Met ons het Brood en Wyn te geven,
Als Panden van syn Liefde en Trouw?
Waar in hy ons vertoonen wouw,
Schuld-quyting met het eeuwig leven:
'T welk hy ons schenkt, niet schenken zal.
'T blind ongeloof, schier over al
Beheerst den geest en bind de sinnen:
Sulks datmen siende niet en siet;
En alsmen Brood en Wyn geniet,
By God nog Soen en Gunst wil winnen:
‘Syn schuldig t'eff'nen, 't Bruylofts-kleed
Aan flenters, ruym ter halver sleet,
Te heelen, en op nieuws t'herhaalen,
Het opgerigt Verbond met God:’
Dees vonden, buyten syn Gebod
Zyn 't insigt meest van 't Avond-maalen.
Helaas! is dat het Brood en Wyn,
Die seek're Zegel-teekens zyn
Van 't Lighaam, en het Bloed myns Heeren,
Gebruyken na syn wil? ô neen!
Maar droevig misbruyck, t'hans gemeen,
Soo by de Leeraars, als die leeren:
De Spreeker stampt syn hoorders in,
Elk Avondmaal, dat hy begin
Of 't nooyt geschiet was, ‘God te krygen
Aan syne zyde, door syn doen:’
Dat 's immers looch'nen 't vol rantsoen
Van Jesus, en syn Bloed doen swygen.
'T schynt wel, 't Geloof wort voorgestelt;
Maar soo een Ziele daar toe helt,
En blyd'lijk aan Gods dis wil treden,
Gelijk het een verloste past,
Dien roem wort daadlijk aangetast:
En als laatdunkentheid bestreden.
Hoe krimpt my 't hert als ik dat hoor!
En 't komt my dan gevoeligst voor;
| |
[pagina 99]
| |
Als ik myns Heeren dood zal melden:
Dat d'eerste Kerk nu 't hooft opstak,
Ga naar voetnoot*Die 't Brood eenvoudig daaglijks brak,
Het hedendaagse souw sy schelden.
|
|