De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw

[p. 59]

Seekere tegenwerpinge
Uyt de 68. vrage van de Catechismus opgelost.

MOet ik van myne zaligheid

Niet seeker zyn, maar twyflig dugten,

Tot ik door werken als myn vrugten

My den grond daar toe bereyd?

En dus goê werken doen, op dat

Ik mag myns staats verseekert wesen?

(Gelyk men my na sulk bevat,

Myn onderwysers les komt lesen:)

En mag ik Gods getuygenis,

De blyde boodschap van myn leven,
Derhalven geen geloove geven,

Voor 't met myn doen bevestigt is?

Dog welk een doen dat niet voor goed

By God kan worden opgenomen,

Wyl 't uyt een twyffelig gemoed

En ongeloof is voort-gekomen:

Helaas! soo staan myn saken slegt;

Maar leert my sulks myn onderwyser?
Myn aandagt wet sig op dit yser,

'K moet nader insien wat hy segt;

Spreekt hy ook soo, gelyk men 't vat?

Neen dog; myn Christus word gelesen,

Dat Hy ons heeft vernieuwt, op dat

Elk syns geloofs souw seeker wesen.

'T geloof nu onderstelt myn staat

Door God ontdekt; dus myn gerustheid
Daar over ryst uyt een bewustheid

Die voor myn goede werken gaat.

Maar Christus die my tot syn Beeld

[p. 60]

 

Vernieuwt, met my syn Geest te geven;

 

Heeft dus my 't waarpant toegedeelt

 

Daar myn geloof door wort gesteven:

 

Dien geest, dat Beeld, syn vrugten van

 

'T Geloof in my, die dat versterken;

 

En dese vrugten Christus werken,

 

Niet myne, 't welk ik toonen kan,

 

Uyt kragt der woordekens, op dat

 

Daar voorgestelt als Christus insigt

 

Dat hy in myn vernieuwing hadt:

 

Sie wat een sterk gevolg daar in ligt,

 

Dat ik 't niet ben, nog wesen moet

 

Die myn verseekring sal betragten;

 

Maar Christus die myn vryheid wragte

 

Door koop-regt met syn Eygen Bloedt:

 

'T welk die hier antwoord vooren af

 

Ook onderstelt (dit mostmen merken)

 

Dus dat hy weet dat God hem gaf

 

Om niet verlossing, sonder werken.

 

Sulks dat my hier in wort geleert

 

Dat die voor sig door syne daden

 

Soekt Gods geschonkene genade,

 

Ondankbaar handelt en verkeert.

 

Waarom dan? vraagt-men evenwel

 

Moet ik tot goed-doen werksaam wesen,

 

Die myn verlossing seker stel?

 

Hoor! let op d'antwoord die wy lesen;

 

Daarom dat Christus die ons kogt,

 

Ons gaf syn Beeld, door 't nieuwe leven;

 

En heeft alsoo 't Geloof gesteven

 

Door vrugten van hem selfs gewrogt:

 

Dat is; dat hy syn Beeld en Geest

 

Ons gaf tot waarpand, merk en zegel

 

Dat wy gehoorsaam zyn geweest

 

Niet aan het vlees, dien valschen regel,

 

Maar Hem, met op syn enkel woord

[p. 61]

 

Te steunen, voor alle ondervinding:

 

On-scheydbaar is dees t'samen binding,

 

Godt waarheyt brengt de liefde voort.

 

Die liefde, die niet werkeloos

 

In 't hert kan syn, betoont haar kragten;

 

Daarom syn wy verpligt altoos

 

Om goede werken te betragten

 

Als onsen lust, niet onsen last:

 

Sulks na te laten was t'versaken

 

Van 't geen ons Christus quam te maken:

 

'T welk seker geen vernieuwde past.

 

Gods doen eyst prys met dankbaarheid

 

Die my herschiep na syn behagen;

 

En door dien stand verseekertheid

 

Bequaam maakt, om hem vrugt te dragen:

 

Dat leert myn onderwyser my,

 

Dus wilt hy geensins dat myn oordeel

 

In 't geen myn Schepper tot myn voordeel

 

Getuygt, zal wank'len, tot het zy

 

Bevestigt door myn doen: de vrugt

 

Van myn gewaant Gods-dienstig poogen:

 

Dat is maar schermen in de lugt,

 

Want anders stelt hy my voor oogen;

 

Te weten dit; dat God my heeft

 

Den Geest en 't Beeld syns Soons gegeven;

 

En door de werking van dat leven

 

My myns Geloofs verseekring geeft:

 

En stelt my dus in sulk een staat

 

Dat, soo ik niet door goede werken,

 

Myn ligt voor andre schynen laat,

 

Op datse in my Gods deugden merken;

 

Ik die ondankbaar dan verdoof,

 

Door blyken van myn ongeloof.