De poësy van de geest en deugtryke juffrouw G. Gordon de Graeuw
(1710)–Geertruijd Gordon de Graeuw–
AuteursrechtvrijOndersoek wie Wet Predikers zyn?WIe dog zyn Predikers, en Leeraars van de Wet?
Zyn sy 't die schermen met de bloote klank der woorden;
Dog soo veel in haar is, het insigt Gods vermoorden
In al den toestel eens aan Horeb voor-geset?
Die nog haar hoorders tot den tastelijken Berg,
Ga naar voetnoot*(By Paulus uyt-gedient, daar 't stormt en dondert,) brengen
En die soo 't voor-beeld met zyn tegen-beeld vermengen,
'T welk Sion is, de Stad der zielen sonder erg:
Zyn sy het die Gods wet, en dus de wille Gods
Begrypen als een eysch; en die de wet der zeden,
Voordragen hoofdeloos, als slegts een toom der leden,
Tien woorden sonder sin, en grondslag des gebods?
Of zyn sy 't die met ernst en kragt, des levens wet
Die Jesus heeft ontdekt, en met zyn Geest gegeven,
En dus in 't hert zyns Volks na zyn verbont geschreven,
Voorstellen als een goed by testament beset?
Die wel haar hoorders in 't behandlen van dat punt,
Eens rugwaarts met den Geest, aan Sinaï geleyden;
Op datse tyd, en tyd, verstandig onderscheyden:
(Doe wiert de schets vertoont, nu is de saak vergunt.)
Zyn sy 't die letten op het sprenk'len van het bloed
Aan Sinaï gestort, door d'eerst-geboren Soonen;
Om 't bloed des Testaments op 't levendst te vertoonen,
| |
[pagina 23]
| |
Dat d'erfgenamen Gods zyn goederen erven doet:
Zyn sy 't die by gevolg, de kennis van Gods wil
Die eeuwig is vernoegt, als zyn geschenk beschouwen,
Ga naar voetnootaEn met haar naasten 't Woord des levens voor te houwen.
Voorligters zyn, en staan als Rigters in 't geschil?
Voorwaar die Paulus stelt, en Moses nevens een,
En siet wat Moses Ga naar voetnootb deed, en Paulus Ga naar voetnootc heeft geschreven;
Die sal van God geleert dees uytspraak moeten geven,
Dat d'eerste 't gansche spoor, als blind, bezyden treen:
Ga naar voetnootdSy willen Leeraars zyn der Wet, hoe wel sy niet
Verstaan, het geen zy selfs bevestigen of seggen,
Die Plato, Seneca, nog nevens Paulus leggen,
En dus vernietigen 't geen hen de Wet gebied.
Sy agten dat-men sterk de Tien Geboden preekt,
Wanneer-men leert den mensch door doen zyn vryheid soeken,
En bind de Wet op 't hert met schelden, dreygen, vloeken!
'T welk Gods verzoening dekt, en zynen toorn ontsteekt.
Dus wort door 't Woord der wet den sin der wet ontleent,
Die van Gods vryheid eyst 't erkennen en 't belyden,
En die te loochenen door al ons doen te myden:
Op dat hy die-se ons gaf, behoorlyk zy geëert.
Die dus de zaak bevat, gevoelt de kragt van 't Woord,
Dat scherp twee-snydend swaard, dat door gaat, door de deelen
Van ziel, en geest, en merg; (die wonden zyn tot heelen)
En oordeelt 't geen de mensch diep in zyn boesem smoort.
Die aan zyn naasten dan Gods wet aldus ontvoud,
Die stelt-se op 't scherpste voor; en 't moet op 't herte klemmen
En stom doen staan die 't hoort, en nog niet toe kan stemmen:
Een vrugt die God aan zig als vrye gever houd;
Derhalven dank ik hem (ik segt volmondig uyt)
Die tot myn hert door 't oor, een werk-tuyg heeft gesonden;
Waar door ik van de Wet, ben door de Wet ontbonden:
Die my heeft klaar doen sien, Gods eeuwig heyls besluyt:
Die my geboodschapt heeft, dat ik gehoorsaam ben,
En dus regtveerdig door 't Geloof, niet door myn werken,
| |
[pagina 24]
| |
Met my als erfgenaam myns Scheppers aan te merken:
Met dat ik God myn goed, en dus, my zalig ken.
En schoon ik niet altyd myn zal'ge vryheid toon.
In 't struyk'len ben ik nog in 't stellen van dien Regel
Gehoorsaam, als ik dan de waarheid Gods verzegel,
Met dat ik hem beschouw in sijn gekruysten Soon.
Myn God, die my beschonk met een gehoorsaam hert,
Dien bid ik, na sijn wet myn daden ook te rigten;
Dat mynen wandel soo myn even-mensch mag stigten:
Dat die niet hooren wil, door sien gewonnen wert.
|