Reizen en avonturen van mijnheer Prikkebeen

(1858)–J.J.A. Goeverneur– rechtenstatus



[pagina 60]
XVI. Hoe de reis op het blok voorspoedig afloopt. Daar dus dobberen de drie Zoetjes voort in compagnie, Tot hun oog in 't ver verschiet Eindelijk een vaartuig ziet. - Langzaam komt dat naderbij En verneemt hun noodgeschrei.
[pagina 61]
Spoedig nu verscheen een boot, Die hen redde uit allen nood; En, wie had wel ooit verwacht, Wie 't ooit mogelijk gedacht, Dat het schip, waarop men kwam, Was.... ‘'t Fortuin van Rotterdam?’ Ursel had door 't koele bad Evenwel toch kou gevat, En voelt zich van rheumatiek Onpleizierig, flaauw en ziek, Waarom broerlief nacht en dag Van haar bed niet wijken mag.
[pagina 62]
‘Prikkie,’ zucht ze voor en na, ‘'k Voel, dat ik gaauw sterven ga; Maar, als je mij wàt bemint, Dan beloof me, beste vrind, Van dat dwaas kapelgevang Af te zien je leven lang.’ Prikkie wordt van schrik zoo bleek, Dat hij zelf ook ziek wel leek, En dus dringt zij hem een kop Uit haar eigen drankflesch op. - Zuchtend slikt hij met haar mee Vliersop en kamillethee. -
[pagina 63]
Eens, toen hij aan 't snurken hoort, Dat zij slaapt, pakt hij zich voort. Zoetjes, zonder 't minst geluid, Wipt hij de kajuitsdeur uit, Tot hij eindlijk onverlet Op het dek zijn voeten zet. Lieve grut.... wie, denkt ge wel, Staat daar vóór hem? - Peternel, Zijne als dood betreurde bruid! Van verrukking giert zij 't uit, Pakt hem, zoent hem. - Speleman Speelt zoo mooi, als hij maar kan.