Reizen en avonturen van mijnheer Prikkebeen

Eene wonderbaarlijke en kluchtige historie

[p. 16]

V. Hoe mijnheer Prikkebeen in den walvisch gezelschap vindt en wat verder gebeurt.

Toen nu Prikkebeen omlaag
Neerkomt in de walvischmaag,
Vindt hij tot zijn blijdschap daar
Al een heerschap, kort en zwaar,
Die, hoog boven nat en slib,
Stijf zich vasthoudt aan een rib.

En die kleine dikbuik zeit:
‘Ik begrijp niet, waar 't aan leit,
Dat ik nog mijn pruik niet vang.
'k Hengel al drie maanden lang
En nog krijg ik haar niet beet; -
't Is, zoo waar, een kruis en leed.’

‘Broertje-lief,’ zeit Prikkebeen,
‘Twee zijn knapper vaak as één,
'k Wil zien, of 'k je helpen kan.’ -
‘Doe dat!’ zeit de dikke man;
‘Als je 't pruikje wedervindt,
Ben ik je allerdikste vrind.’

[p. 17]

 

 

Op een goeden morgen, dat

 

't Paar zoo in de ribben zat,

 

Slokte 't hongerige dier

 

Nog weer op een mensch of vier.

 

't Was aandoenlijk, de arme liên

 

Daar zoo spartelend te zien.

 

 

 

't Was een speelman, zooals bleek,

 

En een boer met grooten steek,

 

Met zijn knecht en Peternel,

 

Zijne dochter, die heel fel

 

Schreeuwde en haren zwarten mop

 

Stevig vasthield bij den kop.

 

 

 

 

Wat bekomen van den schrik,

 

Kuijert Nel eens rond met Prik,

 

Die verliefd raakt op en top;

 

Speleman strijkt vrolijk op,

 

Terwijl Dikkie breed vertelt,

 

Hoe 't is met zijn pruik gesteld.

[p. 18]

 

 

Prikkebeen, die thans bedenkt,

 

Wat geluk het huwlijk schenkt,

 

Vraagt den boer te goeder trouw

 

Peternel tot echtevrouw. -

 

‘Ik mag 't lijen,’ zeit de man;

 

‘Als ze je aanstaat, trouw haar dan.’

 

 

 

 

Bal is 't in den walvischbuik,

 

Alles danst naar oud gebruik;

 

Zóó vol gratie, kunst en zwier

 

Walsen Prik en Nelle hier,

 

Dat men wis op 't wereldrond

 

Zelden huus gelijken vond.

[p. 19]

 

 

Doch helaas! door al 't gestamp

 

Krijgt de wallevisch een kramp,

 

Die hem ziek en mislijk maakt;

 

't Is, of hij aan 't braken raakt. -

 

Dikkie, Dikkie - opgepast!

 

Hou de rib toch stevig vast!

 

 

 

 

Peternel, in dat gevaar,

 

Dacht nu aan haar mopshond maar;

 

Zij laat los.... daar vliegt terstond

 

Speelman, boer, knecht, Nel en hond

 

Met een vreeselijk gerucht

 

's Walvisch keel uit in de lucht!