Reizen en avonturen van mijnheer Prikkebeen

Eene wonderbaarlijke en kluchtige historie

[p. 12]

IV. Hoe mijnheer Prikkebeen in 't water springt en wat daarop volgt.

Gillend komt ze bovendeks. -
Prikkebeen staat eerst perpleks,
Maar neemt toen een kloek besluit,
Strekt zijn lange beenen uit
En ploft boven neer in zee....
Ursula schreeuwt Ach en Wee.

In 't verschiet ziet hij een zeil,
Daarheen zwemt hij in der ijl;
Doch zijn zuster Ursula
Springt hem in haar wanhoop na:
Plomp! - De kapitein ziet haar
Door zijn kijker tuimlen daar.

De kaptein ziet dat met schrik,
Maar verzuimt geen oogenblik;
Met zijn degen en zijn hoed
Werpt ook hij zich in den vloed:
Plomp! - De stuurman, die dat hoort,
Kijkt nieuwsgierig over boord.

[p. 13]

 

 

’Jongens, helpt je kapitein!’

 

Roept hij, springt en.... groot en klein,

 

Oud en jong, in digten klomp

 

Volgt hem alles: plomp, plomp! plomp!

 

Alles plompt in 't zilte nat,

 

Dat het bobbelt, schuimt en spat.

 

 

 

 

Tot de dieren zelfs op 't schip

 

Nemen allen vlug een wip.

 

Plomp! daar tuimlen zoo pardoes

 

Paard, koe, varken, bok en poes;

 

Muis en rot zelfs springen meê

 

Plomp, plomp! in de natte zee.

[p. 14]

 

 

Op 't schip in de verte daar

 

Was een turksche rooverschaar. -

 

Toen die merkten, wat er was,

 

Kwamen ze nog net van pas

 

En ze vischten, kop voor kop,

 

De arme natte zwemmers op.

 

 

 

 

Ursel was in doodsgevaar,

 

Maar een Turk, die pakte haar

 

Met een haak en trok haar op.

 

Prikkebeen duikt met zijn kop

 

Onder water, toen hij 't ziet:

 

Met háár meegaan wil hij niet.

 

 

 

 

Twee ton water, ongejokt,

 

Had hij vast wel ingeslokt,

 

Toen hij eindlijk, dik als wat,

 

Boven kwam weer uit het nat

 

En een klein, zwart eiland vond,

 

Waar hij opkroop, tonnerond.

[p. 15]

 

 

Ach, geen huis, geen boom, geen plant

 

Was daar op dat kleine land,

 

En het scheen wel, dat het zwom.

 

Prikkebeen kijkt angstig om

 

En wordt doodelijk vervaard,

 

Want het eiland heeft.... een staart

 

 

 

 

Kort en goed, het eiland was

 

Een gediert van 't walvischras;

 

En toen 't beest zich schudde, gleed

 

Prikkebeen er af. Het deed

 

Op zijn bek en.... Prikkebeen

 

Vloog door 't wijde keelgat heen.