Gedichten en rijmen(1836)–J.J.A. Goeverneur– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 150] [p. 150] Mijn vaderland. October 1830. Mijn vaderland! mijn vaderland! Gij land van eer, gij land van glorie! Mijn vaderland! mijn vaderland! Gij land van roem en van viktorie! Waar zijn van 't oude leeuwenbroed De sterke welpen heengetogen? Geen heerschaar komt ten strijd gevlogen, Wat is het, dat hen toeven doet? Voor Hollands eer, voor Hollands glorie, Op, leeuwen-welpen, ter viktorie! [pagina 151] [p. 151] Mijn vaderland! mijn vaderland! Laat vrij d' alouden standerd hangen. Mijn vaderland! mijn vaderland! Uw leeuwen heeft de slaap bevangen. De logge leên ter rust gestrekt, De kracht verlamd, het oog geloken, Den sterken kop in de aard' verstoken, Die 't stof van zoo veel helden dekt, Kan 't kroost dier oude leeuwen slapen, Bij 't woord: voor Holland, op, te wapen! Mijn vaderland! mijn vaderland! Laat vrij een' vreemde uw' erfgrond sloopen; Mijn vaderland! mijn vaderland! Zet vrij uw' tuin den Belgen open; Die tuin, zoo lang met reuzekracht Door 't oude leeuwenras beveiligd, Wordt thans onteerd, verlaagd, ontheiligd Door een verbasterd nageslacht, Dat Hollands vrijheid heeft vergeten, En willig kluister torscht en keten. [pagina 152] [p. 152] Mijn vaderland! mijn vaderland! Die hoon zoude uwen roem outluist'ren? Mijn vaderland! mijn vaderland! Die smet uw' ouden glans verduist'ren? Neen, neen, de jonge leeuwen-teelt Doet zich reeds grimmig brullend hooren! Een droombeeld kwam hun sluimer storen En wees hen op der vad'ren beeld; Het bragt hun d' ouden tijd voor oogen, Toen voor uw' wil zich volk'ren bogen. Mijn vaderland! mijn vaderland! Zij zien uw' roem van vroeger eeuwen, Mijn vaderland! mijn vaderland! Zij zien den strijd der oude leeuwen: Zij zien, hoe, door Gods schuts omwald, De Ruiter volk'ren temt en baren, Zij zien den kamp van tachtig jaren, Zij zien hoe Spanjes heervaan valt; Zij zien uw vrije vanen wapp'ren, En - vaderland! gij hebt weêr dapp'ren! Vorige Volgende