Het vermaaklyk buitenleven, of de zingende en speelende boerenvreugd

[p. 58]

Het Buitenleven

1

HEt Buitenleven

Is vol aangenaame vreugd,
’t Kan een zoet genoegen geeven,
Aan den Ouderdom en Jeugd;
Als zy in het Mey zaaizoen,
Door het lieffelyke groen,
Zyn verkwikt en doet herleven;
Oog’ en lust, ja geeft voldoen.

2

Ziet Geesje Flooren,

Met haar Huikje om de leên,
En haar Kabisje van vooren,
Onvermoeid vaar huis toe treên:
Toen haar steêgang was gedaan,
Spreekt haar Krelis Louwen aan,
Om wat nieuws uit haar te hooren,
Hoe ’t in Steê al toe mogt gaan.

[p. t.o. 58]

Geesje Flooren met haar Huikje
Heeft de marktgang reeds gedaan:
Maar Kees Louwen, ’t Boeren puikje,
Spreekt om ’t nieuws uit Stee haar aan:
Hy had in geen zeven weeken
In een Krant of Boek gekeeken.

[p. 59]

 

3

 

Daar hebje ’t kallen,

 

Ja van Besje Goverts tyd,

 

Hoe die door de min aan ’t mallen,

 

En van Barend wierd gevryd:

 

Hoe Kees Teunen Bestevaar,

 

Had een Kind by blaauwe Saar:

 

Krelis zegt: ’t is niet met allen,

 

Jogchim was en bleef de Vaêr.

 

 

 

4

 

Ja wat voor tyden,

 

Geesje buur, beleeft men niet!

 

Moet Piet Freekens zeun niet lyden

 

Dat zyn vryster, onze Griet,

 

Van Klaas Joosten word gevryd?

 

Wel raakt hy dat Meisje kwyt,

 

Zo zal hy hem nooit verblyden.

 

Geesje zegt: ’t is scheidens tyd.

 

 

 

5

 

Baasje van Schaagen,

 

Doet de Steêgang voor zyn Wyf,

 

Hy komt met zyn zakje draagen,

 

Dat het zweet loopt langs zyn lyf;

 

Wyl zyn Vrouw hem t’ huis verbeid,

 

En de Warmoespot bereid.

 

Ziet dus ieder een bejaagen,

 

Deeze of geene bezigheid.