Den hoonig-raat der psalm-dichten ofte Davids psalmen met d'andere lof-sangen

[fol. Dd5v]

Den Lof-sang Mariae. Luc. Cap. 1. vers. 46. &c.

Mijn ziel vergroot den Heer,
Mijn geest verheugt sich seer,
In God, mijn heils-vertrouwen.
Want 't heeft hem doch behaagt,
Van sijne dienstb'e maagt,
De needrigheid t' aanschouwen.

2 Al scheen ik lang veracht,
Nu zal elk aardsch geslacht
Al-om my saalig spreeken;
Want hy, die machtig is,
Dee nu aan my, gewis
Een groot genaade-teeken.

3 Sijn naam zy lof geseit,
Vermits sijn heiligheid.
Barmhertig is sijn weesen,
Dat toont hy, van geslacht,
Tot elk geslacht, met magt,
Aan alle, die hem vreesen.

4 Sijn erm is wonder sterk,
Waar door hy heeft een werk
Gedaan van groote krachten.
Hy heeft des hoogmoeds hert,
Verstrooit en gansch verwert,
In alle haar gedachten.

5 Die hen op magt, en eer
Verhieven, heeft de Heer
Van throonen af-gedreeven;
En volk van geenen staat,
Dat need'rig lag versmaad:
Heeft hy op 't hoogst verheeven.

6 Hy heeft vervult met goed
Den armen van gemoed,
Die hongerig verscheenen:
Hy sag geen rijkdom aan
Maar sonse, met haar waan
Verachtlik leedig heenen.

7 Maar Israël, sijn knecht,
Die heeft hy opgerecht,
Gedachtig der genaaden,
Van hem, in eeuwigheid

[fol. Dd6r]

Ons' vaaders toe-geseit,
In Abr'ham, en sijn saaden.