Den hoonig-raat der psalm-dichten ofte Davids psalmen met d'andere lof-sangen

Den xxxiiij Psalm.

Den Heer zy lof geseit:
Ik zal hem looven t'aller stond:
Sijn lof zal zijn door mijnen mond
Geduuriglijk verbreid.
Mijn ziele zal, vol vreugd,
In God haar roemen, naa sijn woord:
Wanneer 't sachtmoedig volk dat hoort,
Zal 't met my zijn verheugt.

2 Maak doch den Heere groot,
Doet dit met my, laat ons te saam
Om strijd verhoogen sijnen naam,
Die my hielp uit den nood.
Ick heb den Heer gesocht,
Hy heeft beantwoord mijn gebed,
Uit al mijn vreesen my gered,
Dat my tot stilte brocht.

3 Sy saagen al op God,
En liepen tot hem, als een vloed;
Dies wierden sy, in teegenspoed,
Nooit schaamrood, of bespot.
Dit seer elendig mensch,
Riep tot den Heer, in lijdens tijd,
Die hem verhoort

[fol. F2v]

heeft, en bevrijd
Uit al sijn angst, na wensch.

j. Pause.

4 Des Heeren Engel slaat
Sich leegers-wijs rondom de geen,
Die in des Heeren vreese tre'en,
En ruktse uit het quaad.
Siet, smaakt vry, en aanschouwt,
Dat God is vriendelijk, en goed;
Wel-saalig is hy wiens gemoed
Vast op den Heer vertrouwt.

5 Zo vreest dan booven al,
Gy sijne heiligen, den Heer;
Wie hem slechs vreest, vrees' nimmermeer
Dat hem ontbreeken zal.
De leeuw, die sich verkloekt
Na roof, mist wel het geen hem voed;
Maar nooit ontbrak hem eenig goed,
Die God van herten soekt.

6 Komt, kind'ren, hoort na my,
Ik zal, door mijn getrouwe raad,
U leeren, dat gy recht verstaat,
Wat God te vreesen zy.
Wie is de man, die lust
Tot een geseegent leeven heeft?
En daagen lieft, waar in men leeft
In soete zielen-rust?

7 Bewaart uw tong van quaad;
Nooit spreek uw lip bedriegelijk;
Maak dat uw voet van 't quaade wijk;
Doe goed, en volg mijn raad;
Soek vreed', en jaagtse naa.
Gods oogen sien de vroomen aan,
Sijn ooren voor hen oopen staan,
Hun roepen slaat hy gaa.

[fol. F3r]

ij. Pause.

8 Des Heeren aenschijn gloeit
Op die in 't quaad-doen stout volherd,
En diens gedachtenisse werd,
Van 't aardrijk, uitgeroeit.
De vroome roept, en schreit,
En werd van God, den Heer verhoort;
Hy redse, naa sijn heilig woord,
Uit al hun angst, en strijd.

9 De Heer is staag na by
't Gebrooken herte, dat hem vreest,
En die verslaagen zijn van geest,
Behoud, en maakt hy vry,
Het is der vroomen lot,
Te lijden veele teegenspoed;
Maar uit al 't geen dat hem ontmoet,
Red hem de goede God.

10 Hy is 't die hem van smert,
En al sijn beend'ren, groot, en kleen,
Seer nauw bewaart, zo dat niet een
Van die gebrooken werd.
Des boosheids grouwsaam quaad
De dood den goddeloosen baart;
En schuldig zal hy zijn verklaart,
Die sijne heil'gen haat.

11 Maar God de ziel bewaart
Van die hem draagt als sijnen knecht:
Die op hem bouwt, werd in 't gerecht,
Voor schuldig nooit verklaart.