Den hoonig-raat der psalm-dichten ofte Davids psalmen met d'andere lof-sangen

Den iij. Psalm.

Hoe is, in dit gevaar,
Mijn we'er-partijders schaar,
O Heer, vermeenigvuldigt!
Veel volcks staat tegen my
Stout op, en sie, ik ly
Dit immers, valsch beschuldigt.
Veel volks, dat my versmaad,
Seit van mijn ziel, en staat,
Te schamper, en vermeeten,
Hy vind geen heil by God;
In dit ramp-saalig lot
Heeft die hem heel vergeeten.

2 Doch, Heer, gy zijt mijn schild,
Mijn eer, die kond en wilt
Voor my, mijn onschuld wreeken:
Gy maakt dat ik mijn hooft
(Zijt gy daar voor gelooft)
Vrymoedig op mag steeken.
Ik riep, met hert, en stem,
Tot God, en smeekten hem,
Met traanen, en gebeeden;
Hy heeft ook, naa sijn woord,
My van sijn berg verhoort,
Den berg der heiligheeden.

3 'k Lag ne'er, in stille rust,
En sliep, gelijk gesust,
Tot dat ik we'er ontwaakte;
Want God was aan mijn sy,
Hy ondersteunde my,
Dat my geen quaad genaakte.
Nu vrees ik geenen val,
Al wies

[fol. A3r]

dit volks getal
Tot tienmaal duisend koppen;
Alwaar ik rond benart,
Noch zou, noch zou mijn hart,
Van vreese, niet eens kloppen.

4 Sta op, mijn God, mijn Heer
Verlos my die wel eer
Mijn woedende vyanden
Op 't kinnebakken smeet,
En krachtig brys'len deed'
Der goddeloosen tanden.
Het heil in alle nood,
Self midden in de dood,
Werd van den Heer verkreegen:
Want op uw heilig volk
Stort gy een rijke wolk
Van uwen milden seegen.