Dichtwerken (deel 1 en 2)

Cytisus laburnum

Gevlerikt, na der vliegen aard;

gereesemd, al omleegewaard;

eenvervig, en van goude fijn,

des goudenregens blommen zijn.

Zij staan in krabben, lang en smal

van lijve; en recht een regenval

gelijken zij, van goude, ... neen,

van zijde en licht en edelsteen.

't En is van al dat bloeit entwat

zoo geluw, in geen blommenstad;

't is geluw, naast aan 't groen, ... 't en doet,

't is groen, ten geel'wen uitgezoet.

Als, ievers in den hof gestaan,

de goudenregens opengaan,

de duisterheid van 't groen verdwijnt,

‘het regent en de zunne schijnt.’

Hoe jammer, dat zoo gauw voorbij

uw' vlagen gaan van goude, en gij,

o gulden regen, al te broos

van leven zijt ge, en tijdeloos!

Gij strooit den weg, nen dag nadien,

of twee, dat wij u open zien:

zoo derf is dan uw dood gelaat,

als kaf, daarop de vlegel slaat!

[p. 665]

 

En, eens dat eene aan 't vallen is,

 

de stervenstijd van allen is

 

gekommen: geen een blomme en kan 't

 

meer houden: 't goud is uitgebrand.

 

 

 

O goudenregen, heel en al

 

het jaar, zoo heet gij regenval;

 

doch regenval van goude, aleer

 

het meien zal, en zijt gij meer.

 

 

 

'k Verlange al, eer de maand daar is

 

weêromme, en tend de hoven, frisch,

 

vol goudeware en zonneschijn

 

geregend door uw' blommen, zijn.

 

24-5-'97