Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 443]

Meezen

Twintig meezenvoetjes

hippelen in 't groen,

zurkelende zoetjes,

zoo de meezen doen.

Sprongen, rechte en kromme,

doen ze elkander na,

oppe, neêre, en omme,

ga en wederga.

Elk, op elk z'n taksken,

laat z'n tonge gaan;

elk het meezenfrakske, en

't meezenmutsken aan.

Voor die 't frakske maken,

één' duim, of drie quart

kost het, van blauw laken,

met 'en lapken zwart

Uit die kleene lapkes,

zwarter als laget,

snijen de meezen kapkes,

volgens hunne wet.

'k Zie ze geren spelen,

'k hoor ze geren, 's noens,

bobbelender kelen,

babbelen bargoensch.

't Zit entwaar 'en spinne,

't ronkt entwaar 'en bie:

snappen doen ze ze inne,

zonder ‘een-twee-drie.’

[p. 444]

 

Hoort ze vijvevazen,

 

altijd even stout;

 

reppen, roeren, razen,

 

weg en weêre, in 't hout!

 

 

 

‘Mij!’ zoo roept er eene,

 

‘mij, die mugge!’ - ‘Dij?’

 

wederroept Marleene,

 

‘mij, Martijne, mij!’

 

 

 

Twee, die wetten weten,

 

deelen 't heltegoed:

 

eten en vergeten

 

mensche en meeze moet!

 

 

 

10-1-1897.