Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 363]

Ware beke

O stille beke, en stemmelooze,

den dichteren onbekende, die 't

gewentel van uw' lijze en looze

losbandigheid daarhenengiet,

'k en hoore u niet, ofschoon de bazen
geweldig van uw rellen razen:

u, ware beke, en hoore ik niet.

Ik zie u, vol ten boorde, varen

alhier, aldaar, in 't leege land;

't zij ginder verre, alwaar uw' baren

de zonne lekt en diamant,

't zij hier, beneên mij, neêrgekropen,
en doet gij, beke, uw' mond niet open:

geen stemme en stoort u, bekenkant.

Gij rept u voort, wijdommegaande

voor stake en steen, die u den gang

beletten zou, en, tegenstaande,

u klappen doen, een stonde lang.

't Believe u, dat ik waarheid spreke:
zijn, snelle beke en stille beke,

uw' voeten vast, uw' tonge is krank!

6-1-1897.