Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 352]

Tusschen de twee

Die binnen
de bergen
te wonen

verkiest,

des morgens,
zijn deel in
de zonne

verliest.

Des avonds,
nog eer hij
zijn bedde

bezoekt,

te vroeg is
de zonne 'm
bedekt en

bedoekt.

Die boven
de bergen
wilt huizen,

en kan

den wind niet
verdragen,
en 't ruischen

dervan.

Het zomert
er late en
het koelt er

te vroeg;

zacht weêre is
er zelden,
en zoelte,

genoeg.

[p. 353]

 

't Is nat in

 

de leegten,

 

het zuipt er

 

en 't zijpt;

 

't is drooge op

 

de hoogten,

 

het stuift er

 

en 't nijpt.

 

 

 

Noch stijgen,

 

noch dalen

 

en es er

 

mij lief:

 

geen beemden,

 

geen bergen,

 

is 't beste

 

gerief.

 

 

 

Ik schuwe

 

de hillen,

 

ik vluchte

 

de wee:

 

daar, best van

 

al, jeune ik

 

mij ,tusschen

 

de twee.

 

 

 

29-1-1897.