Dichtwerken (deel 1 en 2)

[Rechte neêrwaards]

Rechte neêrwaards,
ongelenigd,
valt de sneeuw; die,

blij noch blank,

moze maakt en
moze menigt,
straten verre en

uren lang.

[p. 125]

 

Koud is 't, schoon de

 

dagen langen;

 

en de bijstere

 

wolkenlucht

 

houdt den mensch bij

 

't vier gevangen,

 

daar hij schaars de

 

vlagen vlucht.

 

 

 

Zal 't dan nooit meer,

 

moegeknezen,

 

vrij, mijn hert, van

 

kommer zijn?

 

Zal 't dan nooit meer

 

uitgebezen,

 

zal 't dan nooit meer

 

zommer zijn?

 

 

 

Zonnekrachten,

 

brandt en bluistert,

 

breekt de ketenen,

 

schendt het graf,

 

daar ik zitte en,

 

weggeduisterd,

 

wachte, och arme, uw'

 

stralen af!

 

 

 

Kan 't niet helpen?

 

Wil noch zal men

 

nimmer luisteren

 

naar mijn' stem ...?

 

‘Hallelujah!’

 

hoore ik galmen,

 

‘Christus rees: rijst

 

meê met Hem!’

 

9-3-1891