Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 48]

[o Kinders van de locht]

o Kinders van de locht,

gesneeuwde blommigheden;

o sterrenpulver, fijn

gevijlsel van krystaal;

zoo teêr dat, schaars gelijfd,

gij weg zijt en verleden,

zoohaast ik, waar gij valt,

u volge en adem haal

te roekeloos! Winterdonst,

die zichtbaar zijt in 't spelen

der zonnekrachten, niets

en evenaart u hier,

't en zij ... 'k moet hooger op,

zal ik een beeld u stelen,

'k moet door de wolken heen,

tot in den hemel schier!

1882(?)