Dichtwerken (deel 1 en 2)

C
M.T.E.D.P.

1886

o Engelken, dat, weggevlogen,
hebt ons, eilaas, en al bedrogen

dat op uw' schoonheid hopen dierf;

in ons verlies hebt gij gewonnen,
maar wie zal ons nu troosten konnen?

Ons jongste, ons liefste meisken... 't stierf!

Komt dan gij zelve, o hemeldiefken,
komt weer bij ons, o zalig liefken,

en, schoon geen menschenooge u ziet,

laat op het kerkhof 't zielloos wezen,
dat gij ontgaan zijt en ontrezen

en blijft bij ons, in ons verdriet!