Werken. Deel 5

Onuitgegeven en verspreide gedichten; Mijne levenswarande; Bloemen op een graf I

Aan D^r de Rop

Voor de Vrienden die hem geloofden.

De polder weerklonk dat het volk er met hoopen,
Van over de grenzen naartoe kwam geloopen.
Er was aan geen wild, aan geen poeier gebrek,
Wij schoten, wij schoten, - maar 't was er met spek.

[p. 205]

 

Och liever eens lachen, eens klinken, eens bluffen,

 

Dan deftig te schijnen met zwijgen en suffen.

 

Vertel het nog dikwijls, nu zoo en dan zus,

 

Al schoot ge geen kraai, gij, en ik nog geen musch.