Werken. Deel 5

Onuitgegeven en verspreide gedichten; Mijne levenswarande; Bloemen op een graf I

Aan de Walen⁽¹⁾

Guerre au Flamand!
Louis Hymans, Luik, Januari 1857.
De Waalsche vertegenwoordigers hebben als één man er tegen gestemd. Het is de kreet ‘Guerre au Flamand!’ op de banken der Kamer herhaald. (Onze taal bij het examen der kandidaat-notarissen).
(Al de Vlaamsche Dagbladen).
Februari 1857.

Het was me zoet te droomen
Aan d'eendracht met den Waal,
En Maas- en Samberzoomen
Te groeten in mijn taal.
In geestdrift opgerezen,
Zoo bood ik u de hand;
Ik zong: ‘Laat ons broeders wezen,
En sterk zij 't Vaderland!’

(1) Uit Bloemen op een Graf. Bladzijden 91 tot 93,

[p. 135]

 

Heeft mij het hart bedrogen?

 

Bespot ge 't broederlied?

 

Een kreet is opgevlogen:

 

‘Wat Vlaamsch is moet te niet’.

 

En werden uw gemoederen

 

Als echo van dien kreet?

 

Neen! neen! laat ons verbroederen:

 

Gij wist niet wat gij deedt.

 

 

 

Sinds zooveel, zooveel jaren

 

Beheert g'ons naar uw wil;

 

Schoon w'ongelukkig waren,

 

Wij bleven trouw en stil:

 

Wij hoopten, - en die hope

 

Neemt g'ons nu roekloos af?

 

Uit schaamte voor Europe,

 

Delft niet uw eigen graf!

 

 

 

Het Vlaamsch heeft martelaren,

 

Zoo heilig is ons recht.

 

Zelfs vreemde lauwerblaren

 

Zijn op hun graf gelegd.

 

Ge zijt nog eer verschuldigd

 

Aan hun gezegend'asch:

 

o Komt, - het doel gehuldigd

 

Dat gansch hun leven was!

 

 

 

Gij wrokt dat om zijn kunsten,

 

't Heelal den Vlaming noem';

 

Beroofd van recht en gunsten.

 

Schept onze taal nog roem:

 

Die taal zingt onze smarte,

 

En troost ons in ons wee.....

 

Ach! Waarom trilt uw harte

 

Niet broederlijker mee?

 

 

[p. 136]

 

Waant niet dat wij als lammeren

 

Ter slachtbank zouden gaan:

 

Wij voelen in ons jammeren

 

Nog 't hart manhaftig slaan.

 

Al brake 't land der Belgen,

 

Wij worden niet ontzield;

 

Gij zult ons niet verdelgen,

 

Of gij wordt mee vernield!

 

 

 

Doch laat ons broeders wezen.....

 

Geen ramp en rouw geteeld;

 

D'eendrachtigheid geprezen,

 

En lief en leed gedeeld.

 

De Vlaming blijve Vlaming,

 

De Waal ook blijve Waal,

 

Elk trotsch op zijn benaming

 

En Belgen altemaal!

 

 

 

Wij luistren naar uw zangen

 

Voor Vrijheid, Land en Vorst:

 

Leert 't lied ook op te vangen

 

Uit onze Vlaamsche borst.

 

Dus, één van hart en bede,

 

In innig zielsverband,

 

Voor beiden recht en vrede,

 

En sterk zij 't Vaderland!

Februari 1857.