Werken. Deel 5

Onuitgegeven en verspreide gedichten; Mijne levenswarande; Bloemen op een graf I

[p. 120]

De zang der kozakken
Mijnen vriende Ferdinand Vander Taelen.

I

Wij hebben 't gezang der Kozakken gehoord:

Hoe gloeiden, hoe vlamden hunne oogen!

't Kanon riep hen op tot vernieling en moord;

Zij draafden ten strijde, - zij vlogen;

Omwolkt door het stof en de dampen van 't kruit,
Klonk boven 't gedonder hun krijgszang nog uit!

II

O! 't lied in den slag is gevleugelde moed;

Geen hart dat niet meê wordt getogen;

Getuig, Marseillaise! van vuur in het bloed;

Roem, Wacht am Rhein! uw vermogen.

Alom klinkt het volkslied voor Vrijheid en land!
Het jaagt ook de borst der kozakken in brand!

III

Kozakken! - wat schrikwoord in 't Westen, ô Vriend!

En wij, toen we saam er meê klonken,

Wij dachten: ‘dien smaad hadden zij niet verdiend,

Wier oogen zoo hartelijk blonken.’

Hoe werden zij toch op dien angstigen dag
Die zingende storm, die vloog naar den slag!

[p. 121]

IV

Het Lied dat betoovert, het Lied dreef ze voort;

Met vlammen vervulde 't hunne oogen,

Wel riep hen 't kanon tot vernieling en moord;

Zij draafden ten strijde, - ze vlogen;

Maar boven 't gedonder en 't wapengeklank
Herdreunde de lucht van 't begeesterd gezang!

...Mei 1877