Werken. Deel 5

Onuitgegeven en verspreide gedichten; Mijne levenswarande; Bloemen op een graf I

Op Vrambouts graf

In Vlaanderens grond, rust zacht, rust warm,
Als 't slapende kind in zijn moeders arm.

Zit Brugges Maagd verzonken in smart,
Ook aan de Schelde treurt menig hart.

Want waart gij voor 't land de beeltenis niet
Van den geest die regeert, van het recht dat gebiedt?

U wiegde als kind geen gravin op haar schoot,
Maar hoog klomt g'in eere in eer, werdt gij groot.

Waart gij geen ridder voor waarheid en licht?
Gij ruktet de leugen de mom van 't gezicht.

En boodt gij de hand niet, de hartlijke hand,
Aan allen die strijden voor Vlaanderenland?

[p. 122]

 

Ach! Vlaanderenland heeft de schaduw niet meer

 

Van de macht en den trots en den roem van weleer.

 

 

 

Gij hebt het bemind met een rein gemoed:

 

Wij weten het ginds aan den Scheldevloed;

 

 

 

Dies roepen w'u toe: ‘Rust zacht, rust warm

 

In Vlaanderens bodem, in Moeders arm!’