Werken. Deel 5

Onuitgegeven en verspreide gedichten; Mijne levenswarande; Bloemen op een graf I

[p. 89]

De dichter

Aan X, die mijn vriend was.

Vriend, een fruitboom is de dichter:
Loover, bloemen, vruchten geeft hi,
Geeft hi als de mildste perzik;
Onverkwistbaar als zijn rijkdom;
Dies is gul-zijn hem behoefte;
Mededeelen daartoe leeft hi.

Geeft hij eerst maar loover, - loover
Brengt ook Lente 't allereerste.
Zingt de nachtegaal in 't groen niet?
Gaan verliefden daar niet wandlen?
Komt geen nieuw lust geloopen,
Gaat niet d'enge borst weer open,
Waar zoolang de Winter heerschte?

Bloemen..... Vriend, op zonnestralen
Kan z'een dichter neer doen dalen,
Ho! zooveel dat al de kruinen
Kronen zijn in al de tuinen.

Vruchten..... ho! hij doet de takken
Van 't gewicht ter aarde zakken,
Opdat ieder, met verrukken,
Arm als rijk, er af zou plukken.

[p. 90]

 

Rijker nog dan boom en plant

 

Is de Dichter, daar geen land

 

Zich op zulk een keur mag roemen,

 

Zoo'n verscheidenheid kan noemen,

 

Voor zijn vruchten, voor zijn bloemen,

 

Als er groeien in zijn hart,

 

't Zij bij vreugde, 't zij bij smart.

 

 

 

En, wat boomen geven mogen,

 

't Zal verwelken, 't zal verdrogen,

 

't Zal verzwinden,

 

Als voor winden

 

Stofzand in de wildernis.....

 

Dichterbloemen, dichtervruchten

 

Hebben geen vergaan te duchten:

 

Eeuwig zijn ze jong en frisch.