Het veerhuis

[p. 80]

Sappho

Nòg staat haar voetstap in het gouden zand
en in de purp'ren branding wordt gesproken
met hàre stem - hel, in den val gebroken -
de donk're omslag ruischend langs het strand.

Zij ging den zwaren gang: van het praegnant
begin, de vlam van drift ontstoken,
tot strenge en kuische arbeid en beloken
beluist'ren van een goddelijk verband.

Dit maakt ons ademloos bij haar ge luid
wanneer het stijgt, of donker zingt en klaagt;
het leven zelve beeft in dezen toon. -

Zooals de zee, die om dit eiland sluit,
verlangens oerzang naar de kusten draagt. -
Er is geen scheiding in hun beider schoon.