Het veerhuis

[p. 46]

Het zoldervenster

Wij stonden voor het zoldervenster saam, -
daarbuiten heerschten zon en wind en regen
in vlagen blinkende elkander tegen -
de spitse droppels sloegen aan het raam.

En toen - voorbij de hemel op ons aan
kwam recht een vlucht van wilde ganzen streven -
het licht lag telkens op hun vleugels even
om dan in donkerte weer om te slaan.

Het schreeuwen was vlakbij - het klein vertrek
scheen plots'ling door het voorjaar ingenomen,
zoo onverwacht en stormende gekomen
en groeiende in het woordeloos gesprek

dat aanving: alles wat zich nieuw bezint
na donk're maanden - afweer en verlangen
dooreengemengeld; wereld ingevangen
door 't raam, de wanden en het dakgebint.