Dichtwerken

[p. 255]

Hoe zich een Dichter troost.

Probatum est.

Geen goud heeft ooit mijn oog getrokken
Dan 't zijden goud van maagdelokken,

Dan 't purpren goud van d' avondstond;

Dan, rijke muze dezer dalen,
Aurora met den krans van stralen!

De gouden rozen in uw mond;

Dan 't bruine goud der beukeblaêren,
Het blonde goud der ruischende aren,
Het maatgeluid van gouden snaren;

Dan 't heilig goud, dat Liefde en Echt

Door 's Bruigoms witbesneeuwde haren

In groene mirtekransen vlecht,

Of - op des voorjaars milde wegen
De stroomen van den gouden regen!

1851.