Dichtwerken

[p. 47]

Licht en Bruin.

Ik groet met liedren en met kussen

Uw blijd, uw moederlijk gezicht,

Zoo lief, zoo heerlijk prijkend tusschen

Ons blonde meisje en 't bruine wicht.

Voorwaar, wel menglen in ons leven

Zich zacht en schoon het licht en 't bruin,

Zoo schoon als in de groene dreven

Hier aan den voet van 't blonde duin.

't Zal niet altijd zoo zacht zich mengelen

Als in dit rijk en zalig uur,

Nu gij met onze vriendlijke engelen

Den vrede smaakt van Gods natuur.

'k Zou ook van God niet durven vragen

Steeds zulk een schoonen levensgaard -

Zoo Hij maar in Zijn welbehagen

U met ons blondje en bruintje spaart!

Bloemendaal 1856.