Wapenboeck ou armorial de 1334 à 1372. Deel 1. Poésies héraldiques

(1881)– Gelre (heraut)– rechtenstatus



[pagina 11]
Petite Chronique Des Ducs de Brabantaant. Ga naar margenoot+ Hectors geslachte ende siin pertye Trocken te wonen in Ongherye, Beide mit kinderen ende mit wiven. Als die daer wonende wouden bliven; Want die coninc Valentiniaen Deedze tlant rumen zaen, Ende daer maecten zi aldus Enen coninc hiet Pryamus, Die vrome was ende van machte, Comen van Hectors geslachte.
[pagina 12]
Ende besaten al die termine Tusschen der Duunnouwen enten Rine. Pryamus wan Mercomerise Ende Mercomeris Ferramont die wise; Ferramont wan Clodioene Ende Clodioen Merowine die coene; Ende Merowine wan Hildriicke, Ende Hildric Clodonis die rike. Dees zesse die hier siin genoemt Bleven heiden ende verdoemt. Die zevenste coninc hiet Clodoniis; Her deden kersten sinte Remiis Ende heeftene Lodewiic genant, Want hi geweldich bleef int lant. Siin zoon die na hem bleef int lant Was Clotaris ghenant. Clotaris want Cilpriicke, Hi hilt die crone geweldichlike. Deze Cilpriic die wan Lottaris den groten man, Diet al wan mitter hant Ga naar margenoot+ Van Zassen tote Spangen lant. Hi liet een dochter, als wiit horen, Die nam Anselbert van Rome geboren: Zittelt ende Anselbert, als God woude, Wonnen desen Aernoude.
[pagina 13]
Ende dese Aernout die wan Zent Aernout den heilighen man, Ende zent Aernout die heilige wise Wan den goeden Angise, Die sente Begghen nam te wive Daer veel of quam als te scrive. Dese Begge was sonder twivel Zente Geertruden zuster van Nivel, Ende waren Puppiins dochteren beide, Die tot Landen woonden aen die heide. Ziin vader hiet Kaerleman, Ende was die eerste die gewan Heerscappie op Haspegouwe Ende hiet een prensse, als ict scouwe. Thertoochdom is bleven op Beggen, Puppiins dochter, dair wi af seggen, Ende op haren man Angise. Dese wonnen een kint van prise Hiet Puppiin van Herstale, Die de Vriesen dwanc altemale Ende haren hertoge sloech te doot; Doe werden si kersten duer die noot. Enen sone liet dese Puppiin dan, Karle Marteel die stoute man, Ende hi berechte vromelike Al dat lant van Vrancrike; Ende brechten hem die crone iegen. Want haer coninc was verslegen.
[pagina 14]
Kaerle Marteel liet een sone: Cleine Puppiin hiet die gone, Ende cleine Puppiin wan Kaerlen, den groten edelen man. Dese Kaerle, als ict las, Coninc ende keiser was, Ende regneerde, dat is waer, Bicant xlvii iaer. Doe hi was lxxii iaer out, Sterf hi in die goods gewout Ende leecht in ziinre capellen tAken, Die hie zelve dede maken, Doe men screef ons heren iaer viii ende xiiii, dits waer. Ga naar margenoot+ Grote Kaerl liet ziin rike Zinen zone Lodewike, Ende die de crone droech mit eeren, Geliik dat daden dander heren. Lodewiic liet siin rike voirt Diemen Kaerl die caelwe nomen hoirt.
[pagina 15]
Dair nu bleef die crone dan Op Lodewiic den lispre, den stouten man; Enen zone dese lispre liet, Die de simple Kaerle hiet. Ende simple Kaerle liet Enen zone die simpel Lodewiic hiet; Deze was vader van zonen tween: Kaerle zo hiet die een Ende wart hertoghe in Brabant; Dander was Lottaris genant Ende droech geweldichlike Die crone in Vrancrike. Lottaris wan Lodewiic, Die mar een iaer was coninc int riic. Nu es comen die crone Op Kaerl, geluckich ende scon; Die hertooch van Brabant was Ziin oom, als ict vant ende las. Daer Kaerl voer die crone ontfaen Heeftene Huge Capet wederstaen; Die hertoge scoffierden met gewelt Ende deden twe warf rumen tvelt. Ga naar margenoot+ Hier maect Huge vrienscap Iegen van Louwen den bisscop,
[pagina 16]
Ende dede hem tnachts die poorten opdoen, Ende quam dair in mit menighen baroen, Ende vinc Kaerlen mit liste Op siin bedde, eer hiit wiste, Ende leyden tOrliens gevaen Ende daer zo sterf hi zonder waen, Doe men screef ix hondert iaer Ende lxxxi, dit is waer. Dus bleef Huge die crone verworven, Die op den hertoge was verstorven. Kaerl die hertoge liet Een dochter die Geerbrech hiet, Die nyet en behilt vanden vader Dan Luevene ende Bruesele beyde gader. Dese Geerbrech verloos Lotrike, Vader, man ende Vrancrike. Want die keyser Heinric gaf henen Tlant van Lotrike Godevaer van Ardenen, Die heer in Lotrike es bleven. Dat coste Lambrecht siin leven, Geerbrechen man ende siin conroot, Die tot Floriins bleven doot. Geerbrech liet een soon Heinric den ouden, Die mer Lueven en Bruesel heeft behouden. Heynric liet na hem Lambrichte, Die de kanesyen te Lueven ende te Bruesel stichte.
[pagina 17]
Dese had een suster van waerden doene, Zent Yden gravinne van den Boene; Twe haer kindren droeghen crone Tot Jerusalem met eeren scone. Godevaerd van Bulyoen was die een, Ende Boudiin siin broeder, alst wel sceen. Dese gaderden tkerstiin here Ende wonnen tlant van over mere; Daer Godevaerd sloech een ruese ontwe, Recht bellonc min no me; En hier na quamen graven zesse Deen na dander, zeecht die lesse. Ga naar margenoot+ Nu est op Godevaerd mitten baerde comen Thertoochdom ende hevet weder nomen, Want keyser Heynric verhieffen hoge Met vonnesse weder den hertoge Ende dese sterf, dat was waer, Men screef xi^c ende xl iaer. Ende liet na hem een sone waerd Dat was die ander Godevaerd,
[pagina 18]
Ende regneerde, dat was waer, Luttel meer dan drie iaer. Dese liet na hem den derden Godevaerde, Die hertoge was mit groter waerde, Ende was out een iaer doet hem versceen, Ende regneerde xlv iaer ende een. Dese Godevaerd hi wan Heynric den stouten man, Die capitaen was overmere Van al den kerstiin here. Te Lueven so leecht hi int graf. Daer so bleef een sone af, Ende regneerde, dats openbaer, In Brabant xlviii iaer. Dit was die ander Heynriic, Die Dalem wan sekerliic, Randenroede slechte, Ende siin dinc also berechte Datten al die gene ontsaghen, Die siins hoorden gewaghen. Ende regneerde twaelf iaer In Brabant, dits seker waer. Dese liet den derden Heynrike, Die de edelste was zekerlike Beide van vrienden ende van maghen, Ende leecht tot Luevene begraven,
[pagina 19]
Doe men screef over waer x^cii ende viertich iaer. Ga naar margenoot+ Desen goedertieren Heynric wan Den vromen wisen hertooch Jan, Die van Lymboirch wan dat lant, Mit vromicheden mit siinre hant, Tot Woeronc inden groten striit; Zo dat men in die werelt wiit Van hem te segghene wiste; Want hi der eren noit en miste. Doemen xii^c screef voir waer Ende lxxxviii Goods iaer, Tot Baren ter Tafelronde Zo starf hi van eenre wonde, Ende was bracht hier ave Toe Bruessel tot sinen grave,
[pagina 20]
Ten minderbroederen, dat was waer, Doe men screef xii^c ende xciii iaer. Ende regneerde in Brabant xxii iaer, als ict vant. Dit is dander hertooch Jan, Die tlant van Wassenberge wan, Die tsinte Goedelden begraven es, Doe men screef, ziit zeker des, xiii^c ende twaelf iaer Na Gods geboorte overwaer. Ende regneerde xx iaer in Brabant; Wiit was sinen name bekant. Dit es die derde hertoch Jan, Die tot zinen xviii iaren Zietaert wan Ende daer na Valckenberch dede slechten, Mit vromen riddren ende knechten. Doemen xiii^c ende xxix screef, Dat alle zinen vordren ontbleef. Dit is die vierde van Lymboirch Jan, Die van Vrancriic des conincs dochter nam Te wive, tsinte Remeis misse over waer, Doemen screef xiii^c ende xxxii iaer.	margenoot+ Pl. VII. margenoot+ Pl. VIII. margenoot+ Pl. IX. margenoot+ Pl. X. margenoot+ Pl. XI. margenoot+ Pl. XII.