Wapenboeck ou armorial de 1334 à 1372. Deel 1. Poésies héraldiques
(1881)– Gelre (heraut)–
Auteursrechtvrij
[pagina XIII]
| |
Poésies
| |
[pagina 1]
| |
Les Défis contre Jean III
| |
[pagina 2]
| |
Werct bi rade,
Ende zoect genade,
Ever, hets tiit,
Of ghi bliift
Ymmer ontliift
In dit criit.
Her Ever, ic moet
In u bloet
Miin tanden netten;
Want u en kan
En gheen man
Nu ontsetten.
Ga naar margenoot+ Ghi hebt gesaet
Ende mi gehaet,
Her Ever wreet,
Ic zaelt verhalen;
Ghi moet betalen
Wien lief of leet.
Ghi hebt te voren
Gedaen toren
Den vorders miin;
Dat zal an u,
Her Ever, nu
Ghewroken siin.
Ever, u en mach
En gheen slach
| |
[pagina 3]
| |
Staen in staden.
Lect u hoot
In onsen scoot;
Laet u geraden.
Her Ever, vliet;
Want ghi wel ziet
U en helpt gheen weren:
Hier es zulc alleen
Ontsiet cleen,
Dat ghi moocht deren.
Her Ever fier,
Ghi bliift hier
Int verlies:
Ghi en cond ontgaen,
Ghi bliift gevaen,
Ziit zeker dies.
Het es hier bi
Twilt, dat mi
Te vaen behaget,
Daer ic om liep,
Bies ende riep,
Ende hebbe geiaget.
Ga naar margenoot+ U hulpe zal,
Her Ever, ziin smal.
Ghi moocht wel zien;
Want gheen slop
| |
[pagina 4]
| |
En is u op,
Dair ghi moocht vlien.
Her Everswiin,
Want dese hier siin;
Zo zoect ootmoet
Van allen dinghen
Eer wi u dwinghen
Dat ghiit doet.
Her Everswiin,
Hier suldi siin
Nu vercocht:
Het is wel tiit;
Want ghi siit
Langhe gesocht.
Ic hebbe geianc,
Over lanc,
Ende groot gescal
Gehoort van honden:
Hi es nu vonden
Diet gelden sal.
Wat ghi u hoet,
Ever, ghi moet
Neder vallen;
Ghi siit ontseit
Ende om beleit
Van ons allen.
Ever, ghi waert
Onvervaert
Bleven in dere,
Had ghi gewandelt
Ende u gehandelt
Als een here.
| |
[pagina 5]
| |
Her Ever wilt,
Nu es u scilt
In bedwanghe:
U zaels verwassen
Dat ic gebassen
Heb zo langhe
Ga naar margenoot+ Wat meendi, dwase?
Waendi enen hase
Hebben voir di?
Te dinen scanden
Siin dine tanden
Hem comen so bi.
Ic rade di, kere!
En com nemmermere
In des Evers pas.
Ende, om dat gi ymmer wilt
Scoren sinen scilt
Zo haver das!
Ga naar margenoot+ Ic ben di hertoghe van Brabant,
Her.. Ever ben ic genant.
Vriint ende mage gaens mi ave,
Zonder van Baren die edel grave,
Alle dragen si op mi haet.
Miin antwoirde nu verstaet:
Dit gedreich ende overmoet
En is eerlic noch goet;
Mer is dat ghi ymmer wilt
Nu duerhouwen minen scilt,
| |
[pagina 6]
| |
Zo trect te velde op enen dach,
Ende neemt daer dats u werden mach.
Somtiit zo heb ic bescut
Zulcken, die hier steit gecut,
Ende sine tande te miwaert dreget:
Hi lonets mi also mens pleget;
Mer wat dooch al dit gebronc?
Dat ghi verloort voir Woeronc
Waendi dat verhalen nu?
Ic hoop ic zaels nu ieghen u
Also wel verweren, hier ter stede,
Als miin goede oude vader dede.
 |
|