'k Wil rijmen wat ik bouw

Constantijn Huygens (1596-1687)
Drie gedichten op Goudestein
Aan Joan Huydecoper van Maarseveenaant.

Ik heb zo'n zware strijd met deze Vecht te vechten.
Haar schoonheid, Maarseveen, tast mij zo vriendelijk aan,
Dat ik moet vluchten, niet voor de eer van uw gerechten,
Maar om uw zoete Vechts aanvechtingen te ontgaan.

Ik doe net, Maarseveen, als stoute kinderen plechten,
Diem' aan de les op school moet houden met een wenk:
Ik zit op Hofwijk staag aan Goudestein en denk,
En vliede van mijn Vliet om voor uw Vecht te vechten.

Heel Voorburg komt in roer om tegen mij te rechten

Voor de ere van de plaats, die 't volk zegt dat ik krenk,
Als ik uw Maarseveen te lang een lofdicht schenk
En voor de Vecht alleen te veel lauriers wil vlechten.

Maar ik ben bijna klaar met pleiten. Zij zijn 't kwijt

Eerz' omzien. Goed of kwaad, zij moeten 't mij wel geven
Daar ik ze met geweld van redenen verbijt,

En roeme Maarseveens paleizens burig leven,

De liefelijke lucht in allerhande weer,
De klaarheid van de stroom en 't blank hart van de heer.

Nu weet ik 't, Maarseveen, 't is licht om te verzinnen,
Waarom uw Goudestein door velen wordt bemind.

[p. 38]

 

Twee lieve dingen doen 't, die men daar altoos vindt:

 

De zoete Vecht voor deur, het zoete vocht van binnen.