'k Wil rijmen wat ik bouw

Jan Vos (ca. 1620-1667)
Diergaarde op Goudestein
Aan mejuffrouw Leonora Huydecoper van Maarseveenaant.

Een ander mag zich vrij, om 't wild, in 't bos begeven,

Ik walg van zulks te zien.

Niets ijselijkers dan in lijfsgevaar te leven,

De doodsschrik doet mij vliên.

Men wil om 't ongeval 't gezicht der dieren missen.
Wie dat voor rampen vreest, bezoekt geen wildernissen.

Men vindt op Goudestein een veiliger warande:

Hier gilt het stoute zwijn,

Maar niemand vreest de beet van zijn verwoede tanden.

Daar schuilt het blood konijn

Om in geen strik of jagersnet te raken.
't Gedierte leert de mens voor tegenspoeden waken.

De pauw vertoont zijn staart, versierd met Argusogen

En hoofdpluim, schoon van glans.

Wie rijk van luister is, begeert zich te vertogen.

De zwaan, het hoen, de gans

Zijn hier in volle weeld' en telen aan door 't paren.
Het vuur der liefde kruipt al wat er leeft door d' aêren.

[p. 37]

 

Hier wijkt het hert de tand der aangehitste honden.

20

De heining van dit oord

 

Behoedt d' aanschouwers voor zijn horens fel in 't wonden.

 

Men vreest hier voor geen moord

 

Zoals in 't ak'lig bos. De zorg verjaagt het vrezen.

 

Wie zich vermaken zal, moet zonder angsten wezen.