'k Wil rijmen wat ik bouw

Hubert Korneliszoon Poot (1689-1733)
Akkerleven
Aan de heer Mr. Kornelis 's-Gravezande, rechtsgeleerdeaant.

Hoe genoeglijk rolt het leven
Des gerusten landmans heen,
Die zijn zalig lot, hoe kleen,
Voor geen koningskroon zou geven!
Lage rust braveert de lof
Van het hoogste koningshof.
Als een boer zijn hijgende ossen
't Glimmend kouter door de klont
Van zijn erfelijke grond
In de luwt' der hoge bossen
Voort ziet trekken; of zijn graan
't Vet der klei met goud belaên;
Of zijn gladde mellekkoeien
Even lustig, even blij
Onder 't grazen, van ter zij
In een bochtig dal hoort loeien:
Toon mij dan, o arme stad,
Zulk een wellust, zulk een schat.
Welige akkers, groene bomen,

[p. 16]

20

Malse weiden, dartel vee,

 

Nieuwe boter, zoete meê,

 

Klare bronnen, koele stromen,

 

Frisse luchten: overvloed

 

Maakt het buitenleven zoet.

25

Laat een koopman koopmanswaren,

 

Huis en hof en kas en goud

 

Wagen op het schuimend zout

 

Waar de witte zeilen varen,

 

(Varen, maar met groot gevaar):

30

Veemans rijkdom blijft van daar.

 

Laat de drukke pleitzaal woelen,

 

Menigen vrezen dat de schaal

 

Van de vierschaar rijze of daal'

 

Voor de strenge rechterstoelen:

35

Veeman houdt zich bij zijn vee,

 

En daar blijft zijn zorg mee.

 

Zaaien, planten en verzetten

 

Geeft hem werk. Hij vist en jaagt.

 

Dikwijls valt hem, eer het daagt,

40

Vliegend wild in loze netten.

 

Dikwijls voert hij met zijn raên

 

Grazig zuivel steewaarts aan.

 

Appels enten, peren plukken,

 

Maaien, hooien, schuur en tas

45

Stapelen vol veldgewas,

 

Schapen scheren, uiers drukken,

 

Zeven kinders en een wijf

 

Zijn zijn daag'lijks tijdverdrijf.

 

Vork en riek en schup en spade

50

Zetten zijne lusten pal,

 

't Zij de welgemeste stal,

 

't Zij de boomgaard hem verzade,

 

't Zij de kruitben niet te loom

[p. 17]

 

Op zijn lage tafel koom'.

55

Als de lente 't land beschildert,

 

Als de zomer zweet en gloeit,

 

Ploegt en spit hij onvermoeid.

 

Als de winter 't woud verwildert,

 

Houdt hij de berookte haard

60

Met zijn vrienden, rond van aard.

 

't Herfstseizoen, vooral te danken,

 

Snijdt hem druiven, perst hem most,

 

Most die slechts wat moeite kost:

 

Hemelwaarde wijngaardranken

65

Vullen dan met wijn zijn ton.

 

Onlangs schutten ze ook de zon,

 

Want des zomers, na veel zwieren,

 

Neemt hij, om zich goed te doen,

 

Onder 't loof een slaapje in 't groen,

70

Waar de vogels tierelieren,

 

Waar een levendige vliet

 

Van de steile rotsen schiet.

 

Els, zijn liefste door het trouwen,

 

Wiegt met zang hem waar hij slaapt,

75

Schoon ze vrij al wijder gaapt

 

Dan de hoofse staatjonkvrouwen,

 

En hij kust er Elsje voor.

 

Zo brengt Melker 't leven door.

 

Zeg mij nu, o 's-Gravezande,

80

Die, behalve meer, ook weet

 

Hoe een boer zijn tijd besteedt:

 

Toon me, o Recht-licht in den lande

 

(Zo zij U mijn zang gewijd),

 

Wie zijn leven beter slijt.