Den gheestelijcken echo
(1694)–Johanna de Gavre–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Staet verbaest o mensch van't wonder. ofte Van Rosaria.1.
WIe sou oyt soo duyster nachten,
In een ziel connen verwachten,
Godt van u soo seer bemint,
't Schynt te wesen vol van wonder,
Dat een ziel in't licht besonder
Oock haer duysternissen vint.
| |
[pagina 106]
| |
2.
Ach waer is dat vierigh blaecken,
Dat snel rollen langhs de kaken,
Menigh louw en soeten traen,
Al dat innigh ziels ontluycken
Ach het is gheheel vergaen.
3.
Ick die eertijts placht te singen
Doodt noch hel en can my dwinghen,
Ick min Godt, om Godt alleen,
Die van Godt dickx wierdt beschoncken,
Door den minnen tuck schier droncken,
Ben nu herter dan een steen.
4. Al die goddelijcke straelen
Die Godt over my dé daelen,
Die inlichtinghs soet ghewelt,
't Licht dat my schier had verbluystert,
Is verdwenen en verduystert,
En ben in den nacht ghestelt.
5.
Dien hemel-rijcksten seghen,
Die ick had voor niet gecregen,
Ben ick nu eylacen quijt,
Moeten dan al die ghenuchten
Goeden Godt voor eeuwigh vluchten,
En ick droevigh zijn altijt.
6.
Eenen liefdens vonck van binnen
Wilt, die zijt den Godt der minnen
Uyt den Key mijns herten slaen,
| |
[pagina 107]
| |
Eene strael van u soet wesen
Can mijn doreve ziel ghenesen,
En den druck doen heel vergaen.
|
|