Den gheestelijcken echo

De Siel doet amoureuse minne-clacht over den uytstel van't ghenieten van't goddelijck Wesen.

Op de Wijse: O liefste lief wanneer sal het wesen. (ofte) Galathè al by haer schaepen.

1. O JESUS soet ô liefsten ghepresen,
Wanneer sult ghy mijn ziele ghenesen,
Van alle druck en ongheval,
Sy sal van enckel droefheydt sterven,
Moet ick, ô trooster van mijn ziel,
Noch langher u presentie derven.

2. Mijn herte jaeght naer u uytghelesen,

Mijn ziele wenscht om by u te wesen,
Ick sal verdwijnen als den sneeuw,
Inde middaghsche Sonne straelen,
Soo ick u niet ghenieten kan,

[p. 108]

 

Noch u presentie achter-haelen.

 

3. Hoe condy soo mijn traenen ghedooghen,

 

Sonder die van mijn wanghen te drooghen,

 

Ghy die den eenighen trooster zijt,

 

Hebt g'in mijn traenen u behaeghen,

 

En in mijn suchten u plaisier,

 

Is't u ghenucht my t'hooren claeghen.

 

4. Op u ster-oogh ick met alle mijne krachten,

 

Op u soo spelen alle mijn ghedachten,

 

Mijn ziel is uyt haer selven heel,

 

s'En is in my niet meer te vinden,

 

Maer in den gheen die sy lief heeft,

 

Dat zijt ghy selfs mijnen beminden.

 

5. Uwe presentie die is al te wonder,

 

U minsaemheden al te besonder,

 

Om die te derven sonder pijn,

 

O JESUS mijnen uytghelesen,

 

Mijns herten, en mijn zielen gront,

 

VVenscht innigh om met u te wesen.