Den gheestelijcken echo
(1694)–Johanna de Gavre–
AuteursrechtvrijOp de VVijse: Nuict agreable. (ofte) Chere Cato.1.
ACh Iesus mijnen Godt en mijnen Al,
In wien ick hopen en betrouwen sal,
Op u alleen wil ick mijn ooghen slaen,
En al de creatueren laeten gaen.
2. Want ghy alleen cont mijn bedroeft ghemoedt
| |
[pagina 64]
| |
Vertroosten, als ghy my met liefde voedt,
In uwe soete teghenwoordigheydt,
Wordt aen de schepsels den adieu gheseydt.
3. 'k Laet ander menschen soecken wat hun lust,
Dat s'in de schepsels nemen hunne rust,
Dat sy de vrientschap soecken vanden mensch,
Sy sullen selden krijghen hunnen wensch.
4. Maer ghy, ô Iesu, zijt de waere vreught,
In u alleen te minnen leyt de deught,
Wat can hier wesen dat mijn ziel verbleijt,
Want dat Godt niet en is, is ydelheijt.
5. Al schijnt, ô Iesus, dat ghy somtijdts vlucht,
En my alleen laet in een droef ghesucht,
Ick weet nochtans, midts ghy zijt over al,
Waer ick my keer, dat ick u vinden sal.
6. Ghy zijt mijn vaeder, en ick ben u kint,
Mijnen bewaerder, en mijn eenigh vrient,
Al dat gheschapen is, segh ick adieu,
Ghy heel voor my, en ick gheheel voor u.
| |
[pagina 65]
| |
7. Ghy zijt, ô Heer, die my het leven gheeft,
Al mijnen wensch is, dat ghy in my leeft,
En dat ick leven magh in u altijt,
Want ghy in allen noodt mijn toevlucht zijt.
8. Ick wil gaen leven nu sonder verschil,
My overgheven heel in uwen wil,
Al dat ick heb, dat schenck ick u, ô Heer,
Gheeft my u liefde, en 'k en wensch niet meer.
|
|