Den gheestelijcken echo

[p. 57]

De Siel verkiest verworpen te zijn in het huys des Heeren.

Op de Wijse: Vanden helle-waghen. (ofte) Vanden langen man.

1.
HEer al't gheen den mensch behaeght,
Heb ick noyt van u gevraeght,
Eer en staeten,
VVil ick haeten,
Om dat ghy
U vernedert hebt voor my.
2.

'k VVensch veel liever in u huys

Cleyn te zijn gelijck een muys,
Soo oodtmoedigh,
Snel en spoedigh;
Stil en cleijn,
Als een muysken can ghesijn.
3.

't Muysken dat en neemt geen acht.

Oft men singht, oft kijft, oft lacht,
't Alle steden
Ist in vreden,
Als't maer en heeft
Kleyne morseltjens, daer't by leeft.
4.

Maer mijn bede is voor al,

Bewaert my vande ratte val,
VVilt my houwen
Uyt de clauwen,
Vande kat,

[p. 58]

 

Die soo menighe muys op at.

 

5.

 

Want men in verworpentheyt

 

Selfs oock vint hooveerdicheyt,

 

Vol van rede,

 

Is mijn bede,

 

Dat ick zy,

 

Vande helsche clauwen vry.