Den gheestelijcken echo

[p. 55]

De Siel beweeght zijnde door de leeringhe Christi, prijst de deught van oodtmoedigheydt.

Op de Wijse: Ballet van Comte de Montreé. (ofte) Vande 36. Heylighen vande Peerpots Heeren.

1.
O Schoon oodtmoedigheydt verheven!
O weerde deught!
Die segghen meught,
Dat ghy den mensch doet leven
In een waere vreught,
Als men dees deught eens heeft verkreghen,
Leeft de ziel in vre,
Oft teghen gaet oft mé,
Niet en can haer beweghen,
't Is een vaste sté.
2.

Al wordt de ziel versmaedt, mispresen,

Bespot, veracht,
Sy daer me lacht,
En seght dat moet soo wesen,
'k Heb dit lanck verwacht,
Gheen nederheydt kan haer ontstellen,
Druck ofte teghenspoet,
Sy neemt het al in't goet,
Jae die haer't meeste quellen,
Sy meest vrientschap doet.

[p. 56]

 

3.

 

Haer faut sal sy noyt excuseren

 

Maer die terstont

 

Met open mont

 

Belijden en verneren,

 

Haer tot in den gront,

 

Haer eyghen deught en goede wercken,

 

Sijn haer onbekent,

 

Sy daer gheen acht op nemt,

 

Van anders quaet t'aenmercken,

 

Is sy heel vervremt.

 

4.

 

s'En soeckt van haer deught geen memorie

 

In s'menschen mont,

 

Maer seght terstont:

 

Dat alle eer en glorie

 

Godt alleen toe komt,

 

Sy hout haer onbekent, verborghen

 

In't oodtmoedigh dal,

 

En daer verliest sy't al,

 

Sy laet Godt voor haer sorghen

 

Die haer helpen sal.

 

5.

 

O schoone deught, ô salighe erve,

 

Voorwaer ghy zijt

 

Een hemelrijck,

 

Daer Adams geest moet sterven

 

En wrodt Godt ghelijck,

 

Och oft ick oock eens cost gheraecken

 

In die wildernis,

 

Van puer vergetenis,

 

Daer't hert van d'aertsche saecken

 

Heel ontledigh is.