Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen

Ter eeren van de H. Cecilia.

Stemme: Cecilia.

Cecilia vol weerden die van u jonghe jeught,
Ghedient hebt uwen Heere, hoe sal ick uwe deught,
Wt-spreken, al mijn woorden die vallen hier te slecht,
Godt is't alleen, ô Maghet, die u hier kent te recht,

[p. 295]

 

Met vasten, hairen kleeren

 

Ginght ghy tot Godt toe keeren,

 

Oock teghen uwen danck dede-men u trouwen dan,

 

Valerianus gaven sy u tot eenen man.

 

Een jeverigh ghebedt stort ghy in ootmoedigheydt,

 

Dat ghy u suyverheydt moght bewaren t'alder tijdt,

 

Ghy kiest tot hulp Maria en d'Enghels alle-gaer.

 

En heel 't hemels gheselschap die over-soete schaer.

 

Ghy hebt hun hulp vernomen,

 

Den nacht die is ghekomen,

 

Ghy seyd' Valerianus, den Enghel is by my,

 

Wacht u van my te raken, oft anders sterfde ghy.

 

Cost ick hier uyt-ghespreken hoe op dat selve pas,

 

Verbaest ende verwondert Valerianus was,

 

Hy wou den Engel sien, maer sy seyd' 't en kan niet zijn,

 

Gy moet u door het Doopsel eerst laten maken reyn.

[p. 296]

 

Het welck alsoo ghebeurden,

 

Den Enghel hy doen speurden,

 

En sagh neffens haer zijde met twee kransen schoon,

 

Van roosen en van lelien die hy hun gaf tot loon.

 

In vreught was doen den Bruydegom, den Enghel tot hem sey,

 

Valeriane begheerde ghy jet vraghet vry.

 

Hy seyd', ô soeten Enghel, die ons dus hebt geleert,

 

Ick wensch dat mijnen Broeder magh wesen oock bekeert.

 

Hy seyd' het sal gheschieden,

 

Den Enghel doen oock vlieden,

 

Wt hun gesicht, Tiburrius bekeerden oock voorwaer,

 

Dees Broeders gaven t'samen hun bloedt voor Godt daer naer.

 

Lof gaf Cecilia aen Godt over dese doodt,

[p. 297]

 

Van haren liefsten Bruydegom nu in die blijdtschap groot,

 

Den Rechter seyde haer, sa u offerande doet,

 

Aen onse Goden, oft ghy sult sterven metter spoet,

 

Sy sey' 'k en vrees geen sterven,

 

Ick salder Godt door erven,

 

Sy bekeerden daer vele door haren kloecken moet,

 

Ontrent vier hondert menschen braght sy tot Christus soet.

 

Ick en kan niet uyt spreken hoe seer dat was ghestoort

 

Den Rechter als hy al dese dinghen hadd' ghehoort,

 

Hy ded' haer in een badt sluyten, om soo door het vier

 

Haer leven hier te eyndigen, 't en schaet haer niet een sier,

 

Hy doet haer t'hooft afsnijden,

 

Het sweert en kost niet scheyden,

[p. 298]

 

Dit hooft, al was 't dat-men haer dry reysen sloegh seer straf;

 

Sy leefden noch dry daghen, Godt haer die gratie gaf

 

Alder-schoonste Princersse, ghy sijt die Patroners;

 

Alhier van al die sangers, weest oock de voor-sprakers

 

Van al die in dit boecksken lesen oft singhen siet:

 

Cecilia en wilt den Autheur vergeten niet,

 

Ick stel dit in u handen,

 

Maeckt dat in alle landen,

 

Godts eer' en glori' magh daer door worden soo vermeert,

 

Dat wy Godt eeuwigh loven, die weerdigh is ge-eert.