Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
AuteursrechtvrijStemme: La Duchesse.VVEest vrolijck, vrolijck, vrolijck al,
Laet ons voor eerst,
| |
[pagina 299]
| |
Den Vader danckbaer wesen,
Den Soon ghepresen,
En den heylighen Gheest,
Maria en moghen wy niet vergheten,
Al zijn wy hier ghenoeghelijck gheseten,
Laet ons dan al-te-samen houden lustigh aen, Bis.
Het is nu tijdt van vrolijckheydt,
Een jeder magh 't wel weten,
Den boogh en magh niet altijdt hier ghespannen staen,
2. Die ons ghenoodt heeft moeten wy,
Bedancken seer,
Sy hebben doen bereyen,
Soo veer-derleyen,
Spijsen, wy sullen meer,
Weer komen als't hun maer en sal believen,
't Is hunnen dienst hun hier in te gherieven,
| |
[pagina 300]
| |
Laet ons eer dat wy scheyden houden lustigh aen, Bis.
Die aen den dis ,, niet vrolijck is,
En zijn maer ijdel brieven,
Den boogh en magh niet altijdt hier ghespannen staen.
3. Wy en moghen vergheten niet,
Die zieltjens hier,
Sy ligghen daer en blaken,
Naer hulp sy haken,
In het droef Vaghevair,
Laet ons dan t'saemen aen Godt presenteren,
Den Pater noster, 't is dat sy begheren,
Neemt jeder sijn ghelaesken, soo ick neem het mijn, Bis.
Brenghet den weert ,, die heeft begheert,
Ons lustigh te tracteren,
Wy sullen oock deelachtigh van den Aflaet zijn.
Eyndt met vreught ,, Sticht in deught. |
|