Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen

[p. 289]

Ter eeren van de heylighe Barbara.

Stemme: Courante nouvelle.
Oft: Wy arme schamel Herderkens al.

Brenght heyligh Gheest my woorden in,
Om Barbara hier in dit liedt te prijsen, die ick seer bemin:
Haer' Vader ded' haer sluyten snel,

Dit beviel haer wel,

Sy dacht op Godt en sijn wercken altijdt,

In hare eenigheydt.

Als haren Vader ded' een badt,
Maken voor haer met vensters twee en was vertrocken uyt die stadt,
Sy deder maken een daer-by,

[p. 290]

 

En sy maeckter dry,

 

Tot eer' der heyligher Dryvuldigheydt,

 

Weerdigh ghebenedijdt.

 

Reyn was die ziel, met groot ootmoet,

 

Koos sy voor haren liefsten Bruydegom den Heere Iesus soet,

 

Haer Vader quam naer huys ghegaen,

 

Dit badt sagh hy aen,

 

Met dees dry vensters, hy seyd' my bediedt,

 

Waerom is dit gheschiedt?

 

Barbara seyde heel verblijt,

 

Vader 't ghetal van dry vereert die over-hooghe Majesteyt,

 

Sy sprack van het gheloof al voort,

 

Den Vader hem stoort,

 

Hy trock sijn sweerdt den over-wreeden man,

[p. 291]

 

Maer sy vlieden als dan.

 

Al was hy Vader hy gingh ras,

 

Den President verkonden hoe dat sijne Dochter Christen was,

 

Hy ded' hem sweiren dat hy sou,

 

Met tormenten rou.

 

Vernielen dese Maeght, bleef sy by't haer

 

't Welck sy dede voorwaer.

 

Recht als den tigher heel verwoet,

 

Ded' hy haer gheesselen en heel verscheuren, sy baeyt in haer bloet,

 

Haer borsten sneden s'af aldaer,

 

Naer veel pijnen swaer,

 

Doodt haer den Vader met sijn eyghen sweert,

 

Alsoo hy hadt begheert.

 

Alder-beminste Bruydt ghy zijt,

[p. 292]

 

Vervult met glori' naer u schoon victori in der eeuwigheydt,

 

Den blixem uwen Vader schent,

 

Met den Presiedent.

 

Hoedt ons toch al voor een haestighe doodt,

 

Door uwe liefde groot.