Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
Auteursrechtvrij
[pagina 249]
| |
Stemme: Adieu mijn huys, mijn Ouders en mijn vrienden.
Prijst Philippus Nerius mijn zijn ziel met reden,
Prijst sijne innigheydt in het ghebedt,
Prijst sijn stil-zwijghen en ootmoedigheden,
Siet eens wat laghen hem den vyandt set,
Die hy door liefde sterck
In hem quam te versmachten,
Zijnde jongh, soo ick merck,
Gingh hy verachten.
Heel ende gansch des werelts ydelheden,
En hy trock aen het gheestelijck habijt?
Zijnde daer-mede noch al niet te-vreden
Wilden hy Priester wesen oock ghewijdt:
D'Oratorie vermaert
| |
[pagina 250]
| |
Stelden hy in, wilt mercken,
Daer hy by-een vergaert,
Priesters en Klercken.
In wat een liefde quam hy die te leeren,
Hy gingh voor in penitentie groot,
't Scheen dat hy heel die werelt wou bekeeren,
Voorwaer sijn liefde was sterck als die doodt;
Sijn' zijde opent haer
Een palme, wilt aenschouwen,
Om't brandigh hert' voorwaer
Levend' te houwen.
Laet ons eens sien wat banden hy sal vinden,
Om sijn vergaderingh' tot alder tijdt,
Door liefden aen malkanderen te binden,
't Is liefde, t'is Godts gheest ghebenedijdt
Die hy sijn kinders jont,
| |
[pagina 251]
| |
Om te woonen eendrachtigh,
Gheen stercker bandt hy vont
Dan liefde krachtigh.
Ieghelijck vraeghde hoe dat hy kost leven
Met dese wonden in sijn zijde siet;
Die Medecijnen hun opinie gheven
Dat hy natuerelijck kost leven niet
Sonder mirakel klaer;
Noch vijf en vijftigh jaren,
Heeft hy gheleeft daer-naer
Met sijn dienaren.
Perfectelijck leefden hy in die deughden,
Sijn eyghen liefde stiert hy verr' van hem,
Waer door hy Godt oprechtelijck verheughden,
Hy luysterden altijdt naer sijne stem,
Wat dat hy doet oft laet,
| |
[pagina 252]
| |
Tot Christus hy hem keerden,
Die hy oock metter daet,
Daer-med' vereerden.
Peyst sijne kinders hoe ghy hier moet blaken,
In liefde sou hy nemen sijn salisier
In u, hoe sal hy hem in u vermaken,
Als hy er niet en vindt sijn teecken hier?
Die liefde was sijn deel,
In liefde heel verslonden
Was hy gansch en gheheel
Tot alder stonden.
Voor sijne kinders bidt hy met verlaeghen,
Dat sy in deughden souden voordts-gaen wel,
En oock de liefde Godts moghen ontfanghen
Om te staen grondigh onder Godts bevel;
Gheeft u dan over-al,
| |
[pagina 253]
| |
Aen Godt met al u sinnen,
Om in dit tranen-dal
Hem oock te minnen.
Soeten Philippus helpt ons uwe kinders,
Door gratie die u Godt ghedurigh gheeft,
Dat wy van d'eyghen liefde zijn verwinders;
Dat Iesus door sijn gratie in ons leeft;
Bidt dat wy moghen zijn,
Als tempels t'sijnder eeren,
Om sijne liefde reyn
Hier te vermeeren.
|
|