Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen

[p. 246]

Ter eeren van den H. Joannes Baptista.

Stemme: O que Iesus est doux.

Ick sien vol van ghenucht,
Maria nu bevrucht,
Haer op die reyse waghen,
Tot hare nicht Elisabet,
Die Ioannes Baptista net,
Ses maenden hadd' ghedraghen.
Oock wirdt dit kindt ghemaeckt,
Heyligh soo hem ghenaeckt,
Maria uyt-verkoren,
Ioannes springht van grooter vreught,
Sijn Moeder hy oprecht verheught,
Sijnde noch niet gheboren.
Als hy gheboren was,

[p. 247]

 

Naer dry, vier jaren ras,

 

Gingh hy naer die woestijnen,

 

Daer hy door penitentie swaer,

 

Ghebeden, vasten wonderbaer,

 

Als een licht quam te schijnen.

 

Neemt acht hoe hy met vlijdt,

 

Quam uyt als't was den tijdt,

 

Messias te verkonden,

 

Hy wees hem met den vingher daer,

 

Sy seyd', dit is't Lam Godts voorwaer,

 

Dat af-neemt al die sonden.

 

Noch doopt hy Iesus soet,

 

Met liefde en ootmoet,

 

Godts Gheest die sagh-men dalen,

 

Op Christus; den Vader bemindt,

 

Seyd', dit's mijn alder-liefste kindt,

[p. 248]

 

Hoort hem oock sonder dralen.

 

Een stem zijt ghy Sint Jan,

 

Siet hoe dat Christus van,

 

U spreeckt, ô vriendt ghepresen,

 

Den heylighsten hy u verklaert,

 

Die van een vrouwe is ghebaert,

 

Wat lof kan meerder wesen,

 

Sien ick u in die doot,

 

Ghy sterft vol liefde groot,

 

Voor uwen Heer der Heeren,

 

Helpt ons door uwe heyligheydt,

 

Op dat wy in der eeuwigheydt,

 

Godt met u moghen eeren.