Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
AuteursrechtvrijStemme: Amis je vous prie.DEn Saboth was voor handen,
Als Jesus led' die schanden,
Te sterven aen het Kruys,
't Welck doen was heel confuys,
Die Joden ginghen ramen,
| |
[pagina 178]
| |
Den raedt die sy daer namen,
Was dat-men af-doen sou,
Die dry ghekruysten blou,
2. Die beenen sy doen braken,
Der moordenaers, sy naken,
By Jesus die was doot,
Dies en hebben sy noyt,
Gheen been aen hem ghebroken,
Schriftuer hevet ghesproken,
Gh'en sult gheen been van my,
Breken ter gheender ty.
3. Longinus quam ghereden,
En stack met felligheden,
Een spies in Jesus hert,
Waer-in ghevonden wert,
Bloedt ende water t'samen,
| |
[pagina 179]
| |
Daer-uyt gheloopen quamen,
Het hert blijft open staen,
Mijn ziel wilt daer-in gaen.
4. Joseph van Armatien,
Met ander' goede lien,
Gingh tot den President,
En eyschten een present,
't Lichaem Christi verheven,
Hy hevet hem ghegheven.
Ioseph met sijnen knecht,
Heeft stracks een leer gherecht.
5. Aen't kruys in bitterheden,
Voor eerst sy hem af-deden,
Die doorne kroone wreet,
Met droeve tranen heet,
Sy saghen't hooft door steken,
| |
[pagina 180]
| |
Hun hert' docht hun te breken,
Daer-naer soo trocken sy,
Oock uyt de naghels dry,
6. Met groot ootmoedigheden,
Braghten't Lichaem beneden,
Waer dat Maria sat,
De welck' sy dien schat,
Gaven in hare ermen,
Hoe moest die Maghet kermen,
Siende haer liefste kindt,
't Welck sy seer bemindt.
7. Doodt ende soo vol wonden,
Haer herte was verslonden,
Van droefheydt, maer sy leeft,
Want Godt haer sterckte gheeft,
Om niet terstondt te sterven,
| |
[pagina 181]
| |
Sy kusten menigh-werven,
Met liefde wonder groot,
Alle die wonden root.
8. Simeons woorden krachtigh,
Was sy doen wel in-dachtigh,
Het sweerdt door-sned' haer ziel,
Van droefheydt die sy hiel,
In haer kindt te aenschouwen,
Sy wou hem wel behouwen,
Ioseph komt met ootmoet,
En neemt haer Iesus soet.
9. Hy salft met speceryen,
Dit lichaem sonder by'en,
Windt hy't in eenen doeck,
Met een couragie kloeck,
Soo heeft hy doen begraven,
| |
[pagina 182]
| |
Den ghever alder gaven,
In een nieuwt graf gheleydt,
Schriftur' hevet gheseydt.
10. Men sloot dit graf, wilt mercken,
Alle Godts wonder wercken,
Dry daghen hy daer bleef,
Soo die schrifture schreef,
Maer doen is hy verresen.
Hy heeft hier in bewesen,
Dat hy is Godt en Mensch,
En doet al sijnen wensch.
11. O Prince Godt waerachtigh,
Ick ken u alles machtigh,
Gheeft die dit heeft ghedicht,
U gratie en u licht,
En wilt haer altijdt roeren,
| |
[pagina 183]
| |
Haer wercken leert uyt-voeren,
Tot uwer hooghster eer'
t'Is haren wensch, ô Heer.
|
|