Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
AuteursrechtvrijStemme: 's Morghens vroegh passeerden.SIet Magdalena verheven,
Met soete specerijen,
Eer dat die Son quam gheven,
Haer licht tot ons verblij'en,
Liep sy sonder vertij'en,
Naer't graf in bitter gheween,
Wie sal ons af-wenden,
(Spraak sy vol allenden)
Den swaeren steen.
| |
[pagina 184]
| |
2. Als sy by 't graf is komen,
Heeft sy hem niet ghevonden,
Hy magh zijn wegh-ghenomen,
Dacht sy tot di'er stonden,
Den Enghel haer verkonden,
Die sat in't graf verblijdt,
Den Engel.
U lief is verresen,
Wilt bly met ons wesen,
In desen tijdt.
3. Maer Magdalena vol tranen,
Bleef aen het graf staen kijcken,
S'en acht niet dit vermanen,
S'en kost van daer niet wijcken,
Haer hert scheen te beswijcken,
Door droefheydt en door pijn,
Sy suchte, sy duchte,
| |
[pagina 185]
| |
Sy klaeghde, sy vraeghde,
Waer magh hy sijn.
4. Sy socht haer lief waerachtigh,
Die weerdigh is aenbeden,
Die haer beminde krachtigh,
Die sy beminde met reden.
Den Heer quam aen-ghetreden,
Als eenen Hovenier,
Iesus.
Wat weendy, wat steendy,
Wat let u, wat quelt u,
O vrouwken hier,
Magdalena.
5. Hebt ghy mijn lief herdraghen,
(Seyd' sy) van uwe erven,
Wijsten my, helpt mijn klaghen,
Al moest ick daerom sterven,
'k En kan mijn lief niet derven,
| |
[pagina 186]
| |
Wijsten my toch met vlijdt,
Ick sal hem gaen halen
En u wel betalen,
Dit seker zijt.
6. Den Heer ded' open haer' ooghen,
Iesus.
Hy seyd', Maria vol eeren.
Haer traentjens gingh s'af-drooghen.
Magdalena.
Sy seyd', ô Meester, ô Heere,
Die my soo quam te leeren,
Heb ick u hier by my?
Maria viel neder
En meynden hem weder
Te salven bly.
7. Doen seyd' den Prince vol weerden,
Iesus.
Ghy en meught my niet raken,
Ick sal den wil aenveerden,
| |
[pagina 187]
| |
Voor't werck, seght dese saken
Aen Petrus tot vermaken,
Een aen't gheselschap al,
Seght hun dese ree'en
Dat ick't Galilie'en
Hun voor-gaen sal.
|
|